برآورد هزينه كاهش ظرفيت عملكردي ناشي از جراحت هاي ترافيكي در ايران

شاخص ظرفيت عملكردي به مقياس اختصاري جراحت مربوط شده و به پيامدهاي يك سال بعد از جراحت تعلق مي گيرد. از آن جايي كه اين اثر به عنوان يكي از اجزاي هزينه مرتبط با بار سلامت جراحت هاي ترافيكي تعريف مي شود، جستجوي مقدار كمي آن در اين مطالعه در دستور كار قرار گرفته است. شاخص ظرفيت عملكردي توانايي هاي عملكردي عادي يك فرد را به 10 بخش عمده تقسيم كرده و به هر بخش ضريبي بين صفر تا يك تخصيص مي دهد تا بتواند نشانه اي كمي از كاهش پيش بيني شده در ظرفيت عملكردي شخص مصدوم را ارائه كند. براي كمي سازي اثر كاهش ظرفيت عملكرد، اطلاعات مورد نياز براي محاسبه هزينه مربوط به آن شامل طبقه بندي شدت جراحت، شاخص ظرفيت عملكردي در هر طبقه شدت جراحت، طول درمان، كل زمان متاثر از كاهش ظرفيت عملكرد و هزينه جمع آوري شده است. در طبقه بندي جراحات، دسته اول با ميانگين هزينه 6/2 ميليون ريال به عنوان نماينده هزينه جراحت هاي سبك سهمي بالغ بر 87درصد از مصدومان را به خود اختصاص داده است. شديدترين سطح جراحات نيز با ميانگين هزينه 813/3 ميليون ريال كمتر از يك هزارم مصدومان را در خود جاي داده است. براساس اين طبقه بندي، مقدار كل هزينه مربوط به كاهش ظرفيت عملكردي براي تمامي مصدومان در سال 1390 در حدود 261ميليارد ريال به دست آمده است. اين هزينه براي هر فرد با جراحت سبك در حدود 4600ريال و با شديدترين سطح جراحت بيش از 132ميليون ريال به دست آمده و به طور متوسط براي هر فرد مجروح در حوادث ترافيكي سال 1390 هزينه اي بالغ بر 314هزار ريال را وارد كرده است.