توسعۀ مدل ارزشيابي خط‌ مشي نگهداشت اثربخش اعضاي هيئت علمي در آموزش عالي

Developing a Model for the Evaluation of Effective Retention Policy for Faculty Members in Higher Education

جوهرۀ آموزش عالي، سرمايۀ انساني آن است؛ پس برنامه­ريزي براي تأمين سرمايۀ انساني، از اولويت شايان توجهي برخوردار است. پژوهش حاضر درصدد توسعۀ مدلي براي «ارزشيابي خط ­مشي نگهداشت اثربخش اعضاي هيئت علمي در آموزش­عالي» است. نوع پژوهش از لحاظ هدف، كاربردي و از جنبۀ روش پژوهش، آميخته (كيفي ـ كمي) است. پژوهش در دو مرحله به اجرا درآمده است؛ در مرحلۀ اول (كيفي) ابعاد و مؤلفه­ هاي مدل از طريق بررسي ادبيات نظري و مصاحبۀ عميق با خبرگان (16 نفر از مديران و اعضاي هيئت علمي آموزش عالي كه ابتدا با روش نمونه­ گيري هدفمند و در ادامه به شيوۀ گلولۀ برفي يا زنجيره­اي انجام شد و تا رسيدن به مرحلۀ اشباع ادامه يافت) جمع­آوري شده و با استفاده از روش تحليل تم، بررسي شدند و كدهاي شناسايي شده بر اساس ميزان تشابه مفهومي، دسته‌بندي و تركيب شدند تا50 مقولۀ فرعي، 22 مقولۀ اصلي و در نهايت 9 بعد براي طراحي مدل استخراج گرديد. در مرحلۀ دوم (كمي) نيز براي اعتبارسنجي مؤلفه­هاي شناسايي شده، از روش دلفي و ابزار پرسشنامه (در دو مرحله با 20 نفر از طريق روش نمونه­گيري هدفمند) استفاده شد تا به اجماع خبرگان رسيد و مدل نهايي به­دست آمد.

The essence of higher education is its human capital (resources). Nowadays, where science and technology are the country's top priorities, the importance of planning in this area is a priority, too. The purpose of this article is to develop an evaluation model of effective retention policy for faculty members in higher education. The research is applied in nature and the researchers used mixed method (qualitative-quantitative) to conduct it. The research was carried out in two steps: in the first stage (qualitative) the dimensions and components of the model were set through reviewing theoretical literature and in-depth interviews with 16 experts (faculty members all of whom were selected based on snowball sampling). The extracted dimensions were analyzed using theme analysis. Finally, 22 main categories, 50 sub categories, and 9 dimensions were identified and classified according to their conceptual similarity. In the second stage (quantitative), the Delphi method and a questionnaire (a two-step questionnaire with 20 people selected by targeted sampling method) were used to assess the validity of the identified components. There achieved a consensus among the experts and the finalized model was obtained.