بررسي كاربرد شناسانۀ نمادگرايي در شعر احمد شاملو

Symbolism in the poetry of Shamlu with pragmatics approach

بيان نمادين از ويژگي‌هاي سبك‌شناسي شعر معاصر است و موجب خلق بافت ادبيِ مبهم و هنري و شركت خواننده در متن مي شود. اختناق و استبداد حاكم براجتماع معاصرِ احمد شاملو (1379-1304ش)، منجر به بروز گسترده‌‌ي نماد در شعر وي در دوسويه‌ي تاريك و روشن شده است كه اين نكته، نشان از ذهن اسطوره ساز شاعر و توجه به تقابل هاي دوگانه در نظام آفرينش دارد. در اين مقاله به روش اسنادي عمل كرده و كليه‌ي نمادهاي مستخرج از مجموعه‌ي هفده دفتر شعر شاملو، مورد تحليل قرارگرفته است. شعر شاملو براي انتقال لايه‌‌ي ايدئولوژيك (كاربردشناختي) در بافت اسطوره‌اي و نماديني كه دارد از تقابل‌ها‌ي دوگانه‌ي هستي در روساخت‌هايي مانند: زندان/ آزادي، نفرت/ عشق، تنهايي/ جمعيت، اندوه/ شادي، زمين/ آسمان، انسان/ خدا و... كه گاه به شكل متناقض نما تصوير مي شوند، بهره‌اي هدفمند مي‌جويد تاجايي كه مي‌توان ساختار روايي بسياري از شعرهاي وي را براساس اين تقابل، تشريح كرد. منظور كاربردشناسانه‌ي شاعر، عمدتاً جلب توجه مخاطب به نابساماني اجتماعي و تاثير بخشي كلام است.

Symbolic explanation is one of contemporary stylistic attributes and makes an ambiguous and artistic literary texture and associates the reader in the text. the strangulation and despotism that was in shamlu's contemporary community ( 1304 - 1379 solar hijri ) has caused a widespread symbol accession in his poem in two side of dark and light which shows the poet's mithgrapher mind and his attention to twofold contrast in creation system . Actually , shamlu , purposefully uses creation twofold contrast in : prison / freedom , aversion / love , solitude / population , sadness / happiness , the earth /sky , human / God and ... superstructure that sometimes are shown in a paradisical shape to transfer the ideologic layer ( pragmatically ) in the mithical and symbolic texture that it has ; inasmuch as based on this contrast we can explain many of his poem narrative textures . The poet's pragmatical intention is mainly attracting the addressers to the social collapse and the speech influence .