دو مضمون‌ از توصيف واقعي معشوق در غزل منزوي، بهبهاني و بهمني

Two themes in Realistic Description of the Beloved in the Ghazals of Simin Behbehani, Hossein Monzavi and Mohammad Ali Bahmani

بررسي سير غزل فارسي نشان مي‌دهد كه غزل بيش‌تر متكي بر خيال‌پردازي و مضمون‌آفريني درباره عشق بوده و اغلب غزل‌سرايان به جاي توصيف احوال و تجربيات عاشقانه، با تخيل و ممارست در شاعري، مضمون‌پردازي -كرده‌اند، اما در دوره معاصر، برخي ازغزل‌سرايان كمابيش به توصيف واقعي حالات عاشقانه خود پرداخته‌اند. سيمين بهبهاني، حسين منزوي و محمدعلي بهمني از جمله غزل‌سرايان نوگراي معاصر هستند كه به نظر مي‌آيد مضاميني را در غزل خود جاري ساخته‌اند كه رنگ و بويي از واقعيت عشق و زندگي دارد. در اين تحقيق با بررسي دو مضمون "دست" و "صدا"، در غزل سه شاعر نام‌برده، با روش توصيفي و تحليلي، روشن مي‌گردد كه غزل-سراي معاصر در پردازش مضمون عاشقانه به گونه‌اي كار كرده است كه غزل عاشقانه را از اوج خيال‌پردازي، به سطح واقعيت‌هاي زندگي و نيازهاي انساني نزديك ساخته‌است. بررسي غزل‌هاي سه شاعر معاصر نشان داد كه دو مضمون "دست" و "صدا"، از اصلي‌ترين مضمون‌هايي است كه نشان مي‌دهد غزل‌سرايان سنتي‌پرداز معاصر بر آن شده‌اند ، در توصيف احوال عاشق و معشوق، به تدريج از كليشه‌ها دور شوند و به بيان احساسات واقعي خود بپردازند. مضمون "دست" نشان دهندهء رابطه و نياز عاطفي ميان عاشق و معشوق و "صدا" نشان‌دهندهء همدلي و همفكري ميان عاشق و معشوق است.

A Study of the development of Persian ghazal shows that it is often dependent on imagination and thematic creation about love. Rather than describing real life situation, poets have used imaginary scenes. Some contemporary poets pay attention to actual description of amorous feelings. Simin Behbehani, Hossein Monzavi and Mohammad Ali Bahmani are a few of modern poets that use realistic imagery in their description of love.. In this paper two themes of "hand" and "voice" are analyzed in the ghazals of these poets. It is argued that the theme of hand signifies the emotional relationship between the love and the beloved and the theme of voice show empathy in the relationship.