شناسايي و رتبه بندي موانع فردي و سازماني تعادل كار و زندگي

توانايي ايفاي نقش مؤثر و متوازن در كار و زندگي زمينه اي مساعد براي حفظ سلامت جسمي و روحي و ارتقاي عملكرد فردي و سازماني به شمار مي رود. پژوهش حاضر به شناسايي و الويت بندي موانع فردي و سازماني تعادل كار و زندگي پرداخته است. بدين منظور با مرور پيشينه موضوع، 15 مانع فردي و خانوادگي و 15 مانع سازماني شناسايي و پس از تأييد نقش تبيين­ گري آنها در دو طبقه فردي و سازماني به بررسي وضعيت موجود آنها در جامعه آماري پرداخته و موانع موجود در آن رتبه بندي شده است. پژوهش از نظر هدف كاربردي، و روش آن توصيفي از نوع پيمايشي است. جامعه آماري آن نيز اساتيد و كاركنان دانشگاه هوايي شهيد ستاري به تعداد 700 نفر بوده است كه با نمونه گيري تصادفي انجام شده 248 نفر آنها به عنوان نمونه آماري انتخاب شدند. ابزار جمع آوري داده ها پرسشنامه اي محقق ­ساخته است كه پايايي آن با استفاده از آلفاي كرونباخ برابر 0/83 به ­دست آمده است. تحليل داده ها با كمك آزمون­ هاي آماري تحليل عاملي تأييدي، آزمون ميانگين يك جامعه و با استفاده از نرم­ افزارهاي ليزرل و اس.پي.اس.اس. انجام شده است. يافته هاي حاصل از تحليل عاملي تأييدي نمايانگر معناداري و تبيين گري عوامل شناسايي شده در دو بعد فردي و سازماني بوده است. بررسي وضعيت موجود اين عوامل در جامعه آماري مورد نظر نشان داد از ميان اين عوامل 5 عامل فردي و 8 عامل سازماني در اين سازمان مانع تعادل كار و زندگي به شمار مي­ روند و از ميان آنها درامد ناكافي و تنش شغلي مهم­ترين اين موانع به ­شمار رفته­ اند. بر اين مبنا پيشنهادهايي براي ارتقاي تعادل كار و زندگي در اين سازمان ارائه شده است.