بررسي صرفه اقتصادي ناشي از مقياس در خانوارهاي روستايي ايران

Investigating the Economy of Scale in Iranian Rural Households

بررسي صرفه اقتصادي حاصل از مقياس در خانوارها از موضوع‌هاي مهم اقتصاد رفاه بشمار مي‌آيد. بر اين اساس، اين مطالعه بررسي اين پديده در خانوارهاي روستايي ايران را هدف قرار داده است. بدين منظور، تابع مقياس و سيستم معادله‌هاي مبتني بر مدل ديتون و ميولبائر (1980) با بهره ­گيري از داده هاي طرح نمونه گيري هزينه و درآمد خانوار در سال 1390 بكار گرفته شد. نتايج نشان دادند در نگاه كلي پديده صرفه اقتصادي ناشي از مقياس در سبد مصرفي خانوارهاي روستايي ايران قابل مشاهده است. در نگاه جزئي نتايج نشان داد همسو با قانون انگل با افزايش بعد خانوار، سهم مواد غذايي افزايش نشان مي­دهد، اما در مورد مسكن با افزايش بعد خانوار، پديده صرفه اقتصادي حاصل از مقياس قابل مشاهده است. بر اين اساس، چنان­چه از منظر اقتصاد رفاه در پي سياست­ هاي بهبود رفاه با بيش‌ترين نرخ اثربخشي در سطح خانوارها باشيم، تأمين مسكن يا مساعدت در تأمين مسكن براي خانوارهاي با جمعيت بيش‌تر به دليل برخورداري از صرفه­ هاي اقتصادي حاصل از مقياس از اولويت برخوردار است.

Investigating the economy of scale in household is an important issue in welfare economics. Accordingly, the present study examined this phenomenon in Iranian rural households through the scale function and a system model-based on Deaton and Muellbauer (1980). Data collected from the cost and income sampling plan in 2011. Results showed the economy of scale in consumption is visible in Iranian rural households. Detailed results indicated in line with Engel's law with increasing household size, share of food is increased but the economy of scale phenomenon in housing is visible. Accordingly, in perspective of welfare economics to improve the welfare of households with the highest rates, housing preparation policy or assistance in housing preparation policy for large and crowded households because of its economy of scale is a key priority.