برآورد اثر انرژي تجديد ناپذير بر كيفيت نهادي و توليد در اقتصاد ايران: كاربرد الگوي وضعيت- فضا

The Effect of Non-Renewable Energy, on Institutional Quality and Production in the Iranian Economy: An Application of the State-Space Model

هدف اين مطالعه بررسي تاثير تجربي انرژي تجديدناپذير بر كيفيت نهادي و توليد در اقتصاد ايران به عنوان يك اقتصاد غني از منابع انرژي طي دوره زماني (1392-1363) مي باشد. الگوي مورد مطالعه، اين امكان را فراهم مي سازد كه تاثير اين نوع انرژي تجديدناپذير بركيفيت نهادي و توليد مورد مطالعه قرار گيرد. در اين مطالعه تاثير كيفيت نهادي بر توليد از طريق كانال هاي اثرگذاري بر فعاليت تحقيق و توسعه (R&D) و تخصيص نيروي كار بين دو بخش مولد و انحرافي نيز مورد توجه قرار گرفته است. نتايج حاصل از برآورد الگوي وضعيت- فضا براي اقتصاد ايران بيانگر اين است كه بهبود كيفيت نهادي به افزايش توليد به ميزان 0/22 درصد و افزايش در مخارج تحقيق و توسعه و در نتيجه توليد به ميزان 0/23 درصد منجر شده است. به علاوه، افزايش يك درصدي استفاده از انرژي تجديدناپذير موجب افزايش توليد به ميزان 0/49 درصد شده است. اين مسئله نشان مي دهد كه اين نوع منابع به خودي خود براي رشد اقتصادي مضر نمي باشند. همچنين يافته هاي تحقيق بيانگر آن است كه يك درصد افزايش در استفاده از انرژي تجديدناپذير باعث كاهش كيفيت نهادي به اندازه 0/59 درصد در اقتصاد ايران مي شود. در نتيجه، تاثير نهايي اين نوع انرژي تجديدناپذير بر توليد بستگي به برآيند اثر فزاينده مستقيم و همچنين اثر كاهنده غيرمستقيم آن بر توليد دارد كه نتايج حاصل از اين تحقيق براي اقتصاد ايران حاكي از برآيند منفي اثر انرژي تجديدناپذير بر رشد محصول در اقتصاد ايران است. در واقع، كيفيت پايين نهادي در اقتصاد ايران موجب شده تا درآمد حاصل از انرژي تجديدناپذير به جاي آن كه به افزايش رشد اقتصادي منتهي گردد، به تضعيف آن منجر شود. بنابراين يافته هاي اين تحقيق اهميت توجه سياست گذاران به نقش كيفيت نهادي در اثربخشي انرژي تجديدناپذير براي رشد اقتصادي كشور را نشان مي دهد.

The main goal of this paper is to study the effect of non-renewable energy on output and institutional quality in Iran as an energy-rich country for the period 1984-2013. To this end, we introduce institutional quality into an endogenous growth model. The model allows us to examine how the resource abundance can influence output both directly and indirectly. In our model, the quality of institution is assumed to affect output through its impact on research and development (R&D) activities and the allocation of labor force between productive and non-productive sectors. The estimation results of our state-space model indicate that one percent improvement in institutional quality increases output and R&D expenditure by 0.22 and 0.23 percent, respectively. Moreover, we find that one percent increase in non-renewable energy raises output directly by 0.49 percent. However, we show that the use of non-renewable energy has a downward pressure on the quality of institutions in Iran and hence have negative impact on output indirectly. More specifically, one percent increase using non-renewable energy decreases the index of institutional quality by 0.59 percent in Iran. This negative impact offsets the positive effect of using more non-renewable energy on GDP and hence lowers the growth rate. This finding highlights the importance of the institutional quality for enhancing the effect of non-renewable energy on output growth in Iran..