الگوي بهينه سازي مكان يابي تسهيلات انساني اضطراري

از دهه 1950 رخداد بلاياي طبيعي به‌صورت تصاعدي افزايش يافته و مسئله مكان‌يابي تسهيلات به رويكردي برتر براي برخورد با مسائل تسهيلات انساني اضطراري تبديل شده است. هدف اين مقاله، بررسي مسئله مكان‌يابي تسهيلات انساني اضطراري بر اساس انواع الگو‌سازي داده‌ها، مسائل مرتبط و بررسي وضعيت پيش و پس از فاجعه با توجه به مكان‌يابي تسهيلات نظير مكان‌هاي مراكز توزيع، انبارها، پناهگاه‌ها، مكان‌هاي رفع آوار و مراكز پزشكي است. براي مقابله با اين چالش، الگوريتم‌هاي دقيق و ابتكاري به‌عنوان رويكرد اصلي براي حل اين مسئله ارائه شده است. با توجه به اهميت الگوريتم دقيق در رابطه با افزايش مسائل مكانيابي تسهيلات انساني اضطراري، اين مطالعه، چهار مسئله اصلي مطرح‌شده در مرور ادبيات را بررسي مي‌كند: مكان‌يابي تسهيلات قطعي، مسائل مكان‌يابي تسهيلات پويا، مسائل مكان‌يابي تسهيلات تصادفي و مسائل مكان‌يابي تسهيلات پايدار. براي هر مسئله، نوع مكان‌يابي تسهيلات، نوع مدل‌سازي داده‌ها، نوع فاجعه، تصميم‌گيري‌ها، اهداف، محدوديت‌ها و روش‌هاي حل مسئله ارزيابي و سپس برنامه‌هاي كاربردي و مطالعات موردي ارائه مي‌شود. در نهايت، شكاف‌هاي پژوهش شناسايي مي‌شود و پژوهش‌هاي بيشتري براي توسعه عمليات‌هاي امدادرساني فاجعه، مورد توجه قرار مي‌گيرد.