امنيتي‌سازي تنش سايبري جمهوري اسلامي ايران و عربستان سعودي؛ تهديدها و الزامات راهبردي

امنيتي‌كردن گفتمان سايبري، جمهوري اسلامي ايران را در مسيري بحراني قرار خواهد داد كه عدم اتخاذ راهبردهاي مناسب در برابر آن، ابعاد احتمالي بين‌المللي مانند پرونده هسته‌اي در پي خواهد داشت. پس از وقايع سال 2011 در غرب آسيا و شمال آفريقا، تنش نظام‌مند ايران و عربستان به فضاي مجازي سرريز شد. در كشاكش تنش سايبري دو كشور در 15 آگوست 2012، تأسيسات سايبري شركت آرامكو عربستان مورد حمله سايبري قرار گرفت. متخصصان آمريكايي مسبب حمله سايبري به آرامكو را ايران معرفي كردند. پس از اين واقعه، گفتمان سايبري جمهوري اسلامي ايران از جانب هم‌پيمانان عربستان، به‌ويژه ايالات‌متحده در معرض امنيتي‌سازي قرار گرفت. حال اين پرسش‌ها مطرح هستند كه تنش سايبري ايران و عربستان چگونه به فرايند امنيتي‌كردن گفتمان سايبري جمهوري اسلامي ايران دامن مي‌زند؟ و امنيتي‌كردن گفتمان سايبري ايران چه ابعاد و عناصري را در بر دارد؟ نويسندگان در پاسخ پرسش‌هاي پژوهش، امنيتي‌كردن و ابعاد آن را شامل سه مرحله مي‌دانند: (1) كشورهاي هم‌پيمان سعودي سعي در معرفي‌ ايران به‌عنوان متجاوز به امنيت سايبري عربستان را دارند، (2) اين كشورها با ناديده‌گرفتن حملات سايبري عربستان عليه ايران، حملات صورت گرفته به عربستان (كه عامليت ايران در اجراي آنها اثبات نشده) را به‌مثابه تهديدي بالقوه براي بيشتر كشورهاي دنيا مي‌پندارند، (3) اين تهديدپنداري كشورهاي هم‌پيمان سعودي با سازوكارهايي نظير دگرنمايي توان سايبري ايران (افراد و نهادها) تلاشي بهانه‌جويانه در مسير اتهام به ايران در تكميل فعاليت‌هاي تروريستي، هسته‌اي و حقوق بشري است. بنابراين، نويسندگان معتقدند توجه به معضل امنيتي‌كردن گفتمان سايبري بايد يكي از الزامات راهبردي ايران در سال‌هاي آتي باشد. رويكرد تحقيق حاضر، تحليلي و روش گردآوردي اطلاعات، اسنادي و كتابخانه‌اي است.