بررسي تحليل امكان پذيري ارتقاي امنيت ملي و افزايش هزينه تهديد نظامي جمهوري اسلامي ايران از طريق صادرات گاز به صورت خط لوله و LNG

جمهوري اسلامي ايران با داشتن ذخاير عظيم گازي از جايگاه ممتازي بين كشورهاي صاحب ذخاير هيدروكربوري برخوردار است. يكي از موضوعاتي كه در سياستگذاريهاي كلان بخش گاز بدان تأكيد ميشود توسعه بازارهاي جديد براي صادرات به صورت خط لوله و LNG است. اين موضوع با به ثمر نشستن فازهاي عملياتي در منطقه پارس جنوبي اولويت بيشتري يافته است. يكي از دلايلي كه موافقان توسعه بازارهاي جديد صادراتي گاز بر آن تأكيد دارند، نقش صادرات در افزايش امنيت ملي و افزايش هزينه تهديدهاي خارجي كشور از طريق به مخاطره افتادن منافع كشورهاي واردكننده است. اين فرضيه در يك نگاه جامع تحليلي و با لحاظ مؤلفه هايي نظير هزينه هاي انتقال با خطوط لوله، وضعيت بازار صادرات LNGو چشم انداز آتي آن، قابليت جايگزيني مبادي صادراتي، رشد و اولويت هاي مصرف داخلي به طور جدي خدشهپذير است. در اين تحقيق با استفاده از منابع آماري و سري هاي زماني نهادهاي معتبر بين المللي و داخلي، ضمن بررسي ابعاد مختلف مربوط به توليد، مصرف و صادرات گاز طبيعي كشور و بازارها و مقاصد بالقوه صادراتي در دهههاي آتي، به اين سؤال كه آيا صادرات گاز ميتواند از طريق ايجاد وابستگي مقاصد صادراتي به گاز كشور موجب كاهش تهديدهاي نظامي خارجي شود، به طور تحليلي و تفصيلي پاسخ داده ميشود. نتايج نشان ميدهد كه صادرات گاز به بازارهاي بالقوه صادراتي قابليت زيادي در ارتقاي امنيت ملي و كاهش تهديدهاي نظامي كشور ندارد. راهكاري كه ميتواند موجب ايجاد بيشترين منافع اقتصادي و متضمن حداكثر تأثيرگذاري براي ايران در بازار آتي انرژي دنيا باشد، تزريق گاز به چاه هاي نفت كشور است كه اين راهبرد منطبق بر بندهاي 13 و 15 سياستهاي كلي اقتصاد مقاومتي است.