نحوه بازنمايي شخصيت‌هاي سريال ستايش مبتني بر گفتمان توحيدي

Manner of Representing Characters in Setayesh TV serial Based on Monotheistic Discourse

از يك‌سو قرار گرفتن تلويزيون جمهوري اسلامي ايران در بطن گفتمان اسلام با محوريت اصلي اين گفتمان يعني توحيد و طبق قانون اساسي، اين رسانه رسالتي خطير در تعميق اين گفتمان دارد. از ديگرسو سريال‌ها باتوجه به ژرف‌ساخت و با خصوصيت ممتاز لايه‌بندي‌ها و شخصيت‌هاي داستاني،‌ همجواري با زندگي مردم و همذات‌پنداري مخاطب توانايي خاصي در گفتمان‌سازي دارند. باگره زدن گفتمان ‌توحيدي و تمركز بر شخصيت‌هاي سريال، اين تحقيق در پي پاسخگويي به اين سؤال است‌ كه شخصيت‌هاي داستاني سريال ستايش مطابق گفتمان ‌توحيدي به چه نحو‌ي چينش شده‌اند؟ براي پاسخگويي به اين سؤال از نظريه برساخت‌گرايي بازنمايي و به‌طور اخص نظريه گفتماني فوكو و با استفاده از روش تركيبي تحليل گفتمان فركلاف، بشير و سلطاني استفاده شده است. نتايج نشان مي‌دهد ‌كه شخصيت‌ها در يك طيف از شخصيت‌هاي نسبتاً توحيدي تا شخصيت‌هاي كاملاً ‌مشرك چينش شده‌اند؛ كه در اين طيف شخصيت‌هاي كمتر توحيدي برخلاف شخصيت‌هاي توحيدي به‌گونه‌اي كاملاً سياه بازنمايي شده‌اند.

The Islamic Republic of Iran television is at the core of promoting the Islamic discourse that centers upon monotheism; a role prescribed by the Iranian constitution as well. Meanwhile, the ability of the media and its produced serials in developing their audience's empathy with the fictionalized characters- a special discourse making feature- has directed our study to seek a response to this question that whether the prevalent discourse in serials, including Setayesh as our case study, corresponds to the practical monotheistic discourse. To provide a discursive comparison and evaluation of practical monotheism in the serials, a reference to the verses of the Quran and Tafsir al-Mizan helped to derive these monotheistic commands in terms of practical unity models in six dimensions, namely religious, political, moral, social, economic and ideological. To answer the question, the superstructure representation theory and especially Foucault's discourse theory were used using a combined method of Fairclough, Bashir and Soltani's discourse analysis. The results show that the characters of the specified serial range from semi- monotheistic to fully polytheistic ones, and among these, the less monotheistic characters are depicted in a more pessimistic manner.