نقش حكمراني خوب و اقتصاد مقاومتي در توسعه شهري

امروزه اقتصاد شهري اهميت فراواني دارد، به صورتي كه هر شهر و جغرافيايي بايد مبتني بر فرصت‌ها و نقاط قوتش داراي يك برنامه¬ راهبردي باشد تا بر اساس آن مزيت، در مسير بازآفريني شهري قرار گيرد. در اين مقاله حكمراني خوب به همراه اقتصاد مقاومتي به‌عنوان برنامه¬هاي راهبردي براي توسعه شهري در نظر گرفته‌ شده است. بدين ترتيب اين مطالعه با رويكرد تحليل توصيفي، ابتدا با استفاده از تكنيك‌هاي كمي و كيفي و بر اساس مباني نظري و مطالعات پيشين، مدل مطالعه مبني بر تأثير حكمراني خوب بر رابطه بين سرمايه اجتماعي و اقتصاد مقاومتي با مديريت و توسعه شهري مدل سازي شده و سپس با كمك روش معادلات ساختاري و نرم‌افزار SmartPLS به بررسي روابط بين متغيرها پرداخته است. براي گردآوري داده‌هاي لازم از پرسشنامه و براي تعيين روايي و پايايي آن از پيش آزمون استفاده‌ شده ¬است. براي سنجش روايي از روش روايي همگرايي با استفاده از شاخص ميانگين واريانس استخراج ‌شده (AVE) و براي تعيين پايايي از روش پايايي تركيبي (CR) استفاده‌ شده ¬است. نتايج مطالعه نشان مي‌دهد كه سرمايه اجتماعي بر اقتصاد مقاومتي با ضريب 0/579، بر مديريت شهري با ضريب 0/440 و بر توسعه شهري با ضريب 0/421 تأثير مثبت و معني‌داري دارد. مديريت شهري بر توسعه شهري با ضريب 0/705 تأثير مثبت و معني داري دارد، همچنين اقتصاد مقاومتي بر مديريت شهري با ضريب 0/546 و بر توسعه شهري با ضريب 0/511 تأثير مثبت و معني‌داري دارد. همچنين نتايج تحليل با در نظر گرفتن حكمراني خوب به‌عنوان متغير تعديل‌گر نشان مي‌دهد كه مقدار تأثير سرمايه اجتماعي بر مديريت شهري برابر 0/631 و بر توسعه شهري برابر 0/629 و مقدار تأثير اقتصاد مقاومتي بر مديريت شهري برابر 0/645 و بر توسعه شهري برابر 0/679 است