نظريه سعادت و جايگاه سياست در انديشه امام خميني(ره)

سعادت، به عنوان غايت، از محوري ترين مفاهيم انديشه سياسي اسلام است و بدان حد اهميت دارد كه به اعتقاد بسياري از متفكران، كليد فهم متدولوژيك انديشه سياسي در اسلام به شمار مي آيد. اين پژوهش با توجه به ارتباط تنگاتنگ سعادت با سياست در انديشه امام خميني)ره(، به دنبال پاسخ به اين پرسش است كه سعادت در انديشه امام چه رابطه اي با سياست دارد. در اين پژوهش كه بر مبناي هرمنوتيك متن محور به بررسي آثار امام خميني)ره( در زمينه سعادت و سياست پرداخته شده، ابتدا مفاهيم سعادت و سياست در نحله هاي مختلف فكري بررسي و دسته بند يهايي از سياست و سعادت ارائه و سپس امكان پيوند و نحوه ارتباط ميان اين دو مفهوم با مكاتب مختلف فكري و سياسي بررسي و در پايان الگوي مفهومي جديدي ميان سعادت و سياست بر مبناي انديشه امام خميني ارائه شده كه سياست را به مثابه ابزاري براي نيل انسان به سعادت حقيقي دانسته است. هدف اين است كه نخست فهم عميق تر و دقيق تري از اين دو مفهوم در انديشه امام به دست آيد. ديگر اينكه تمايز و برجستگي انديشه امام در پيوند ميان سعادت و سياست در مقايسه با ساير انديشه ها مشخص شود.