راهبردهاي ضدتروريسم در ايران: رويكرد فرهنگي

تروريسم گرچه پديده اي نو نيست، به عنوان يكي از معضلات جهان امروز، گريبانگير بسياري از دولت هاست و چنان گسترش يافته كه بسياري از معادلات بين المللي را متأثر كرده است. حوزه نفوذ اين پديده حتي حاكميت برخي كشورها را به چالش كشيده و بسياري را نيز به انديشه مقابله با آن واداشته است. از اين رو ارائه راهبردهاي ضد تروريستي جامع و مانع، كه با توجه به رويكردهاي مختلف در نگرش به تروريسم تدوين شده باشد، امري ضروري به نظر مي رسد. پژوهش حاضر با انگاشتن فرهنگ به مثابه شيرازه هر اجتماع، تروريسم را پديده اي اجتماعي م يداند كه ريشه در فرهنگها دارد؛ از اين رو اساس مقابله با تروريسم را نيز رويكرد فرهنگي مي داند. اين پژوهش در نظر دارد با ارائه مجموعه راهبردهاي فرهنگي، به مثابه راهبردي پايه اي، به مقابله با تروريسم بپردازد و در اين مسير ضمن لحاظ مقدورات و محدوديت هاي جمهوري اسلامي ايران، سعي در تدوين طرحي جامع و بومي دارد. از اين رو با ارائه هفت سرفصلِ «راهبردهاي ضد تروريستي در سطوح مختلف جغرافيايي، راهبردهاي ضد تروريسم در قبال حوادث تروريستي در بازه هاي مختلف زماني، سياست هاي ضد تروريسم بر اساس ماهيت، راهبردهاي متمركز بر گروه هاي تروريستي، سياست هاي كلان معطوف تحديد فعاليت هاي گروه هاي تروريستي، سياست هاي تحديد و دفع تروريسم در مبدأ، و مقابله با تمام انواع تروريسم موجود يا پيش روي كشور » به تبيين سياست ها پرداخته و سپس در دو سرفصل، تقسيم وظايف ملي در تحقق راهبردهاي فرهنگي ضد تروريسم و تقسيم وظايف نهادهاي حاكميتي (عمومي) در تحقق راهبردهاي فرهنگي ضد تروريسم را طرح ريزي كرده است. در نهايت آنچه چش مانداز اين طرح است مشروعي تزدايي از تروريسم و اقدامات تروريستي، افزايش سطح آگاهي و در نتيجه كاهش گرايش هاي افراطي است كه در بلندمدت و با رويكردي بردبارانه به كاهش ريشه اي تروريسم در جمهوري اسلامي ايران خواهد انجاميد