مطالعه تطبيقي ادبيات اقتصاد تا بآور و برنامه ريزي رفاه اجتماعي؛ ارائه يك مدل مفهومي تركيبي

طي نيم قرن گذشته افزايش مخاطرات، تنش ها و بحران ها، به خصوص در حوزه مالي و اقتصادي، اهميت مطالعه و تحقيق براي كنترل و مديريت اين تنش ها را در قالب مباحث مربوط به تا بآوري و مقاوم سازي اقتصادي افزايش داده است. اين ملاحظاتي كه نمي تواند فارغ از ابعاد انساني باشد: از آنجايي كه هدف اصلي برنامه ريزي رفاه اجتماعي نيز همواره بهبود زندگي بشر بوده است و اين امر هميشه ارتباط مستقيم با شاخص هاي اقتصادي داشته است، بنابراين، براي داشتن مدل هاي جامع تر و كامل تر رفاه، ورود علوم توليدشده در حوزه تاب آوري اقتصادي در برنامه ريزي و سياست گذاري هاي رفاهي لازم و ضروري خواهد بود. اين امر تاكنون در ادبيات متعارف تاب آوري و برنامه ريزي رفاه مشاهده نشده است. براساس همين ضرورت، هدف مقاله پيش رو پاسخ به اين پرسش است كه آيا نقاط اشتراك و تلاقي ميان دو ادبيات برنامه ريزي رفاه اجتماعي و تاب آوري اقتصادي وجود دارد؟ كدام نقاط تلاقي يا مؤلفه هاي مشترك كدام مي توانند هم زمان نيازها و خواسته هاي هر دو عرصه را پاسخ دهند؟ به همين منظور، با مروري مقايس هاي بر ادبيات و سپس استخراج و تطبيق شاخص هاي مطرح در دو حوزه تا بآوري اقتصادي و برنامه ريزي رفاه اجتماعي، اين نتيجه حاصل شد كه اشتراك مفهومي بالايي بين اين دو حوزه وجود دارد. حاصل اين تطبيق ارائه يك مدل مفهومي تركيبي به نام لگاتوم PEOPLES است باعث مي شود نه تنها متخصصان و سياست گذاران اين دو عرصه امكان هم زباني و اشتراك هدف يابند و دست به ساختن شاخص هاي تركيبي توأمان بزنند، بلكه ورود سياست هاي كلي اقتصاد مقاومتي به عرصه برنامه ريزي رفاه اجتماعي نيز ممكن شود.