فرهنگ استراتژيك و مشاركت روسيه در روندهاي تسليحاتي غرب آسيا

سياست خارجي و دفاعي-امنيتي روسيه از فرهنگ استراتژيك اين كشور متأثر است و مؤلفه‌هاي فرهنگ استراتژيك، به‌مثابه پيش‌ران‌هاي سياست خارجي، موجب شكل‌گيري چشم‌انداز بين‌المللي اين كشور شده‌اند. ايفاي نقش «قدرت بزرگ جهاني»، از محورهاي چشم‌انداز بين‌المللي روسيه است كه تقويت توان تسليحاتي اين كشور در داخل و توجه به بازارهاي صادرات تسليحات را در راستاي كسب منافع اقتصادي و افزايش نفوذ سياسي در پي داشته است. رخداد جريان موسوم به بهار عربي در سال 2011، نقطة عطفي در سياست خارجي و به تبع آن، سياست تسليحاتي روسيه در منطقة غرب آسيا بود و موجب شد توسعة روابط با كشورهاي اين منطقه در دستور كار جدي دستگاه سياست خارجي اين كشور قرار گيرد. در حوزة تسليحاتي، روسيه سياست حفظ و توسعة همكاري‌هاي نظامي و تسليحاتي موجود با برخي كشورهاي منطقه مانند ايران، احياي بازارهاي تسليحاتي سنتي شوروي سابق مانند عراق و ايجاد روابط نظامي و تسليحاتي با كشورهاي محور غربي مانند تركيه در اين منطقه را پيگيري خواهد كرد. سؤال اصلي مقاله اين است كه مهم‌ترين عامل تأثيرگذار بر سياست تسليحاتي روسيه در غرب آسيا و مهم‌ترين پيامد امنيتي آن در دو دهة اخير چيست؟ فرضية مقاله عبارت است از اينكه فرهنگ استراتژيك روسيه مهم‌ترين عامل مؤثر بر تقويت مشاركت اين كشور در روندهاي تسليحاتي منطقة غرب آسياست كه از شكل‌گيري نظام بين‌الملل مداخله‌گر (تحت سلطة امريكا) در منطقه جلوگيري مي‌كند و شكل‌گيري نظام چندقطبي منطقه‌اي و درنتيجه ثبات بيشتر را نويد مي‌دهد. اين مقاله مي‌كوشد با توصيف مؤلفه‌هاي مؤثر فرهنگ استراتژيك روسيه، منطق راهبردي اين كشور در مشاركت فزاينده در روندهاي تسليحاتي غرب آسيا و پيامد امنيتي آن را تبيين كند.