عنوان مقاله :
نشانه شناسي نفوذ در سياست خارجي ايران (با تأكيد بر دهة 1390)
عنوان به زبان ديگر :
The Semiotics of Influence on Iranian Foreign Policy (with Emphasis on the 1990s)
پديد آورندگان :
متقي، ابراهيم دانشگاه تهران , اميني، حسن دانشگاه عالي دفاع ملي
كليدواژه :
نفوذ , سياست خارجي ايران , ترميدور , هنجارهاي انقلابي , هنجارهاي بوروكراتيك
چكيده فارسي :
مفهوم نفوذ در ادبيات سياسي و راهبردي ايران مربوط به شرايطي است كه نشانه‌هايي از استحالة خزنده در الگوي رفتاري كارگزاران اجرايي و مقامات سياسي شكل گرفته است. دهة نود «پروژة نفوذ» محور اصلي كنش قدرت‌هاي بزرگ براي اثرگذاري بر روندهاي سياسي و سياست خارجي ايران بوده است. در فرايند اثربخشي مفهوم نفوذ در سياست خارجي، ايستارهاي بوروكراتيك و مبتني بر سازش جاي‌گزين ايستارهاي انقلابي مي‌شود. طبيعي است كه فرايندهايي همانند كارگزاران بوروكراتيك و سياست‌هاي عملگرايانه نيز جاي‌گزين سياست و كارگزاران انقلابي مي‌شود. به‌طور كلي نفوذ در عصر «شبكه‌هاي اجتماعي» و «فضاي مجازي»، براساس نشانه‌هاي هنجاري شكل گرفته است و هرگونه هنجارسازي مي‌تواند آثار و پيامدهاي خاص خود را در سياست خارجي امنيتي ايجاد كند. نشانه‌هاي نفوذ شكل‌گيري فرايندي است كه نيروهاي گريزازمركز در دو جهت ايفاي نقش مي‌كنند: گروه اول را بايد سوژه‌هايي دانست كه تحت تأثير محيط بيروني در جهت ايجاد تضادهاي هنجاري در ساختار سياسي ايران قرار مي‌گيرند؛ گروه دوم مربوط به نيروهايي است كه در فضاي تضاد ساختاري بر ضرورت‌هاي كنش بوروكراتيك به مفهوم سازش سياسي و بين‌المللي تأكيد دارند. در اين مقاله، هر نيرو يا كارگزاري كه زمينه‌ساز ترميدور باشد، به‌عنوان نماد و نشانة نفوذ تلقي مي‌شود. پرسش مقاله به اين امر اشاره دارد كه «نشانه‌ها، كارگزاران و فرايندهاي نفوذ در جهت تغيير نقش ملي سياست خارجي ايران شامل چه نشانه‌هايي است؟» فرضية مقاله به اين موضوع اشاره دارد كه «تضادهاي ايستاري كارگزاران كنش بوروكراتيك و انقلابي، زمينه‌ساز ترميدور و به‌عنوان نماد نفوذ در سياست خارجي ايران شمرده مي‌شود.» تبيين مقاله براساس روش‌شناسي «استيون لوكس» در قالب «بعد سوم قدرت» به مفهوم اغوا و فريب انجام مي‌گيرد
چكيده لاتين :
The notion of influence in Iranian political and strategic literature is related to conditions that show signs of a creeping upturn in the behavioral patterns of executives and political officials. The nineties of the project of influence were at the heart of the great powers' action to influence Iranian political and foreign policy trends. In the process of influencing the notion of influence in foreign policy, bureaucratic and compromise-based approaches replace the revolutionary ones. It is natural that processes such as bureaucratic brokers and pragmatic policies also replace revolutionary brokers. In general, infiltration in the era of social networks and cyberspace is shaped by normative signs, and any kind of normalization can have its own implications and consequences in foreign security policy. Signs of influence are a process that forces the centrifugal forces to act in two directions: the first group must consider the entities that are affected by the external environment to create normative contradictions in Iran's political structure; The necessities of bureaucratic action emphasize the concept of political and international compromise. In this article, any force or agency that underlies the termidor is regarded as a symbol of influence. The question in the paper is that What are the signs, agents, and processes of influence to change the national role of Iran's foreign policy? It is a symbol of influence in Iranian foreign policy. ”The article is based on Steven Lux's methodology of“ third dimension of power ”in the sense of seduction and deception.
