شهر گرمي و تاثير اقليم بر ناسازگاري آن

توجه به اهداف عمدة طراحي اقليمي درهرمنطقة آب وهوايي، موجب سازگاري و هماهنگي ساختما نها با شرايط اقليمي و صرف هجويي در مصرف انرژي و هويت يافتن معماري در هر اقليم خواهد شد. در اين پژوهش به منظور بررسي ميزان سازگاري اقليمي مساكن شهرگرمي در باف تهاي قديم وجديد از معيار ماهاني براي مطالعة زيست اقليم و ارائة پيشنهادهاي معماري براي استفادة هرچه بيشتر از انرژ يهاي طبيعي در ساختمان استفاده شده است. پس از محاسبة وضعيت زيست اقليم شهر گرمي مساكن موجود بر اساس قدمت به دو دستة قديم وجديد تقسيم شدند. سپس تعداد 120 نمونه از باف تهاي معماري در مناطق مختلف شهر گرمي انتخاب شد كه شامل 57 نمونه از بافت قديم و 63 نمونه از بافت جديد بودند. بر اساس معيار ماهاني پرس شنام هاي تنظيم و با توجه به ويژگ يهاي معماري هر يك از نمون ههاي باف تها تكميل شد. نتايج پرسش نامه ها براي هربافت جداگانه استخراج شد و اين نتايج به منظور تطبيق با معيار ماهاني و بررسي ميزان سازگاري باهم مقايسه و تحليل شدند. نتايج به دست آمده نشان داد كه از نظر جهت استقرار و نحوة spss اقليمي مساكن در نر م افزار قرارگيري ساختمان، كشيدگي شرقي- غربي با استانداردهاي اقليمي اين شهر تطابق داشته و بيشترين ميزان سازگاري اقليمي در بافت قديم و كمترين سازگاري در بافت جديد وجود دارد. ميزان انطباق در كل شهر با شرايط اقليمي منطقه، حدود پنجاه درصد است.