پيش‌بيني اهمال‌كاري‌تحصيلي بر اساس هوش‌هيجاني با نقش واسطه‌اي سرمايه‌روان‌شناختي در دانشجويان علوم پزشكي

The Prediction of Academic Procrastination Based on Emotional Intelligence with Mediating Role of Psychological Capital in Medical Sciences Students

مقدمه: اهمال‌كاري‌تحصيلي، به تعويق انداختن انجام تكاليف آموزشي و پژوهشي است كه عوامل هيجاني، انگيزشي و توانمندي‌هاي روان‌شناختي فراگيران در آن نقش دارند. ازاين‌رو پژوهش حاضر با هدف پيش‌بيني اهمال‌كاري تحصيلي بر اساس هوش‌هيجاني با نقش واسطه‌اي سرمايه‌روان‌شناختي در دانشجويان علوم پزشكي انجام شد. روش كار: روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بود. از بين دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي كاشان در سال تحصيلي 1396- 1395، 300 دانشجو، از دانشكده‌هاي دندان‌پزشكي (14 نفر)، پزشكي (144 نفر)، پيراپزشكي (44 نفر)، پرستاري (65 نفر)، بهداشت (33 نفر) به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه‌هاي اهمال‌كاري‌تحصيلي Solomon و Rothblum، هوش‌هيجاني Bar- On و سرمايه‌روان‌شناختي Luthans & et al جمع‌آوري شدند. همه پرسشنامه‌ها داراي روايي و پايايي مطلوبي بودند. داده‌ها به‌وسيله آزمون‌هاي ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چندمتغيري به شيوه گام به گام تحليل شدند. يافته‌ها: بين هوش‌هيجاني و مؤلفه‌هاي خودكارآمدي، اميدواري، تاب آوري و خوش بيني با اهمال‌كاري‌تحصيلي رابطه معناداري و منفي وجود دارد (0/01 > P). هوش‌هيجاني سهم مثبت و معناداري در پيش‌بيني مولفه‌هاي سرمايه‌روان‌شناختي دارد و مولفه‌هاي سرمايه‌روان‌شناختي در رابطه هوش‌هيجاني و اهمال‌كاري‌تحصيلي نقش واسطه‌اي دارد (0/01 > P). نتيجه‌گيري: نقش واسطه‌اي مولفه‌هاي سرمايه‌روان‌شناختي در رابطه هوش‌هيجاني و اهمال‌كاري‌تحصيلي جزيي است. سرمايه روان‌شناختي تأثير هوش هيجاني را بر اهمال‌كاري كاهش مي‌دهد اما اين تأثير كامل نيست، يعني رابطه هوش هيجاني و اهمال‌كاري هم چنان معنادار باقي مي‌ماند. لذا به منظور كاهش اهمال‌كاري دانشجويان و پيشگيري از تأثير آسيب‌زاي هوش هيجاني پايين در بروز مشكلات تحصيلي، پيشنهاد مي‌شود علاوه بر بهبود سطح هوش هيجاني، زمينه ارتقاء سرمايه روان‌شناختي نيز فراهم شود

Introduction: Academic procrastination is postponement of doing educational and research homework, that be effected by emotional and motivational factors and psychological abilities. Therefore, Present study aimed to predict of academic procrastination based on emotional intelligence with the mediating role of psychological capital in Medical Sciences students. Methods: Methodology was descriptive-correlation. Through students of Kashan University of Medical Sciences in academic year 2016-2017, 300 participants; from faculties of dentistry (14 students), medicine (144 students), paramedic (44 students), nursery (65 students) and hygiene (33 students) were multiple cluster sampling selected. Data were collected using questionnaires of Solomon & Rothblum, s academic procrastination, Bar-on, s emotional intelligence and Luthans & et al, s psychological capital and analyzed by Pearson correlation and stepwise multiple regression. Results: There is significant and negative relationship between emotional intelligence and the components of self-efficacy, hopeful, resiliency and optimism with academic procrastination (P < 0.01). Emotional intelligence predict positively and significantly the components of psychological capital and the components of psychological capital mediate between emotional intelligence and academic procrastination (P < 0.01). Conclusions: The mediating role of psychological capital in relationship of emotional intelligence and academic procrastination is partial. Psychological capital reduces the effect of emotional intelligence on procrastination, but this effect was partial and the relationship of emotional intelligence and academic procrastination remained significant. Therefore, in order to reduce procrastination of students and to prevent pathologic effects of low emotional intelligence in educational problems, it may be useful to improve emotional intelligence and promote psychological capital.