قطعنامه «جهان عليه خشنونت و افراط گرايي»: از نظريه تا عمل

World against Violence and Extremism: From Theory to Practice

قطعنامه «جهان عليه خشونت و افراط گرايي»، از نظر دامنه شمول و موضوعات مطرح شده در آن، قطعنامه اي مبسوط و گسترده است. از ديدگاه حقوقي مي توان اين قطعنامه را در امتداد قطعنامه هاي مهم مجمع عمومي كه در خصوص حقوق بشر و صلح و امنيت بين المللي صادر شده اند، دانست. بنيادگرايي ناشي از ترويج خشونت در سطوح ملي و بين المللي تلنگري است كه از ديدگاه قطعنامه جهان عليه خشونت و افراط گرايي، لازمه مقابله با آن، اقدام نظامي و توسل به قوه قهريه نيست. چرا كه به زعم ارائه دهنده اين قطعنامه «خشونت همواره خشونت به دنبال مي آورد». بر اين اساس، راهكاري به جز راه حل نظامي مي بايست مورد تاكيد قرار گيرد. مفاد قطعنامه جهان عليه خشونت و افراط گرايي بر مواردي به غير از راه حل نظامي در برخورد با افراط گرايي تاكيد دارد. به منظور مقابله با خشونت و افراط گرايي، مي توان به جاي توسل به قوه قهريه، به «سياست گذاري» و «قانون گذاري» در سطوح ملي و بين المللي پرداخت. اين مقاله ضمن واكاوي حقوقي اهداف و مفاد قطعنامه پيشنهادي جمهوري اسلامي ايران، درخصوص طرق حقوقي تقليل خشونت و افراط گرايي در عرصه ملي و بين المللي به مداقه خواهد پرداخت.

The inclusion of WAVE resolution and its subjects are extensive and legally it could be considered as like other decisive resolutions adopted by general assembly of UN dealing with human rights، peace، and international security. The resolution emphasizing on the ways rather than military means in encountering the extremism .instead of resorting to military solution، combating violence and extremism should rely on “policy making” and “legalization” in both international and national levels. In this article، besides analysis of contents and goals of the resolution، different legal approaches and means to reduce the level of violence and extremism nationally and internationally would be explored.