تاثير برنامه آموزشي بر رفتارهاي حمايتي و انسدادي مراقبين خانوادگي بيماران مبتلابه ديابت نوع 2

The effect of a training program for family caregivers on supportive and obstructive behaviors of families with type 2 diabetes

زمينه و هدف: رفتارهاي خانوادگي در بيماري هاي مزمني كه خود مديريتي مداوم نياز دارند، بسيار مهم است. مديريت بيماري هاي مزمن اغلب شامل تغييراتي در رويه هاي روزانه است كه در تنظيمات خانوادگي رخ مي دهد. اين مطالعه با هدف تعيين تاثير آموزش مراقبين خانوادگي، بر رفتارهاي حمايتي و انسدادي خانواده مبتلايان به ديابت نوع 2 انجام گرفت. روش تحقيق: در اين مطالعه كارآزمايي باليني كنترل شده تصادفي، تعداد 60 نفر از مراقبان خانوادگي بيماران مبتلا ديابت نوع 2 براساس معيارهاي ورود به صورت در دسترس انتخاب و با روش تخصيص ﺗﺼﺎدﻓﻲ در دو گروه آزمون و كنترل قرار گرفتند. براي گروه آزمون، 7 جلسه آموزشي به همراه پيگيري تلفني براساس تشخيص هاي پرستاري برگزار شد. پرسشنامه مقياس حمايت خانوادگي اختصاصي ديابت(Schafer) توسط بيماران، قبل و دو ماه بعد از مداخله تكميل گرديد. داده ها با كمك نرم افزار SPSS (نسخه 18) و با كمك آزمون هاي تي، كاي–دو و ويلكاكسون تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: دو گروه قبل از آموزش، تفاوت معني داري نداشتند؛ ولي بعد از مداخله، در گروه آزمون در تمام آيتم هاي رفتارهاي حمايتي افزايش معني داري نسبت گروه كنترل مشاهده گرديد (0/005>P). ميانگين نمره رفتار انسدادي به طور معني داري پايين تر از گروه كنترل بود (0/001>P). نتيجه گيري: استفاده از برنامه آموزشي رفتارهاي حمايتي و انسدادي مراقبين خانوادگي، به عنوان يك مداخله پرستاري اثربخش، رفتارهاي حمايتي را ارتقا و رفتار انسدادي مراقبين خانوادگي را كاهش مي دهد؛ بنابراين اجراي اين برنامه توصيه مي شود

Background and Aim: Family behaviors are of great importance in the case of chronic diseases that require constant self-management. Chronic diseases management often involves changes in daily procedures that occur in family settings. This study aimed to determine the effect of education provided to family caregivers on supportive and obstructive behaviors of the family of individuals with type 2 diabetes. Materials and Methods: In this randomized controlled clinical trial) IRCT2017053017756N15(، 60 family caregivers of type 2 diabetes patients were selected based on inclusion criteria and via convenience sampling method. They were allocated to intervention and control groups through simple randomization. For the intervention group، seven educational sessions were conducted along with telephone follow-up based on nursing diagnosis. The diabetes-specific Family Support Scale by Schafer et al. was completed by the patients before and two months after intervention. Data were analyzed in SPSS software) version 18(using T-test، Chi-square، and Wilcoxon tests. Results: There was no significant difference between the two groups before the training. However، after the intervention، all the items of supportive behavior enhanced significantly in the intervention group compared with the control group (p <0.005). Moreover، the mean score of obstructive behavior was significantly lower in the intervention than in the control group (p <0.001). Conclusion: Using the supportive and obstructive behavior training protocol of family caregivers، as an effective nursing intervention، promoted supportive behavior and reduced the obstructive behavior of family caregivers. Therefore، the implementation of this program can be recommended.