مقايسه نظام هاي مختلف استدلال در روانشناسي شناختي

انديشيدن (تفكر) شامل گستره وسيعي از فعاليتهاي ذهني است. در همه موارد زير به گونه اي سرگرم انديشيدن هستيم، حل مسأله اي كه در كلاس داده شده، غوطه خوردن در خيالبافي پيش از شروع درس، تنظيم برنامه تعطيلات، نوشتن يك نامه، نگراني درباره مشكل روابط خود با فردي ديگر، با تصميم گيري در خصوص چيزهايي كه بايد از خواربارفروش خريد. در همه اين موارد مي توان انديشه را نوعي «زبان ذهن» دانست. در روانشناسي شناختي به بررسي استدلال به عنوان يكي از مصاديق مهم تفكر پرداخته مي شود. در مقاله حاضر با استفاده از روش تحقيق كيفي به بررسي موضوع هاي مهمي درباره استدلال از جمله روش هاي انديشيدن، انواع استدلال، شرايط روان شناختي تأثيرگذار بر استدلال، انواع راههاي رسيدن به استدلال منطقي، موانع استدلال، خطاهاي ذهني در استدلال، روشهاي پژوهش در استدلال و در نهايت روش هاي بهبود استدلال پرداخته شده و به اين سؤال اساسي پاسخ داده شده است كه ويژگي هاي روانشناختي هريك از نظام هاي مختلف استدلال كدام است.