مقايسه برخي عوامل موثر بر ديسمنوره اوليه در دانشجويان مبتلا و غيرمبتلا در دانشگاه هاي علوم پزشكي شهر تهران در سال 1377

Comparative study of some factors effecting primary dysmenorrhea in students of Tehran universities of medical sciences 1998

زمينه و هدف: ديسمنوره يك اختلال شايع ژنيكولوژيك است كه سالانه باعث هدر رفتن ميليون ها ساعت كاري دختران و زنان جوان شده و شيوع آن در ايران 71 تا 86 درصد گزارش مي شود. عوامل مختلفي از جمله شيوه زندگي، شاخص توده بدني و وضعيت باروري مي توانند شيوع وشدت ديسمنوره را تغيير دهند كه تحقيق حاضر به منظور مقايسه عوامل تأثيرگذار فوق بر وقوع ديسمنوره اوليه در دانشجويان مبتلا و غير مبتلا به ديسمنوره اوليه انجام شد. مواد و روش ها: در اين مطالعه توصيفي مقايسه اي، جامعه پژوهش شامل كليه دانشجويان دختر دانشگاههاي علوم پزشكي وابسته به وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشكي شهر تهران بوده كه به روش نمونه گيري چند مرحله اي، از نه دانشكده انتخاب و دانشجويان از نظر سال و رشته تحصيلي در دو گروه مبتلا و غيرمبتلا همگون شدند. حجم نمونه در هر گروه 400 و در مجموع 800 نفر در نظر گرفته شد. ابزار گردآوري داده ها پرسشنامه سه قسمتي بود كه توسط دانشجويان تكميل گرديد. آزمون هاي آماري مورد استفاده كاي دو، تي و آناليز واريانس يكطرفه بود. يافته ها: عوامل مربوط به شيوه زندگي شامل عادات غذايي، انجام ورزش به طور مرتب، مدت زمان انجام ورزش و ساعات خواب شبانه روز در دو گروه مبتلا و غير مبتلا به ديسمنوره اوليه تفاوت معني دار آماري نشان ندادند. هم چنين از لحاظ شاخص توده بدن و وضعيت تاهل بين دو گروه مبتلا و غير مبتلا به ديسمنوره، اوليه اختلاف معني دار آماري ديده نشد. دو گروه از لحاظ تعداد روزهاي قاعدگي ( 0/02=p) و متوسط طول سيكل قاعدگي ( 0/009=p) با يكديگر تفاوت داشتند. همچنين با وجودي كه از لحاظ سابقه سزارين در دو گروه، اختلاف آماري معني دار نبود در گروهي كه سابقه زايمان طبيعي داشتند، ابتلا به ديسمنوره كمتر ديده شد( 0/04=p). نتيجه گيري: ديسمنوره اوليه با تغييرات خواب و انجام ورزش، افزايش نمي يابد و اضافه وزن آن را تشديد نمي كند. از طرفي انجام زايمان طبيعي به عنوان قسمتي از روند طبيعي زندگي يك زن، مي تواند سبب بهبود آن شود، حال آن كه سزارين، خود به عنوان يك مداخله نابجا، مي تواند اين اثر تسكيني را خنثي نمايد

Background and Objective: Dysmenorrhea is a common gynecologic disorder causing wasting of millions of working hours among female employees. Its prevalence in Iran has been reported %71%86. There are several therapeutics for dysmenorrhea with there own complications and some of these treatments have been rejected in our culture. Different factors including life style, BMI and reproductive status could change the prevalence and severity of dysmenorrhea. This study was conducted to compare the effects of these factors on primary dysmenorrhea in students of Tehran universities of medical sciences in 1998. Material and Methods: In this descriptive comparative study, 800 female students from all Tehran universities of medical sciences were selected by multiple stages sampling. They were then divided in two equal groups based on having or not having primary dysmenorrhea. Year of study and major were matched in the two groups. Data collecting tool was a three-part questioner completed by students. Chi - squire, t test and one-way ANOVA were used to analyze the data. Result: There was no significant difference in lifestyle items including nutrition habits, regular physical activities, and sleeping time and duration between these two groups. Also, same result was obtained regarding BMI and material status. Two groups showed a significant difference in term of number of bleeding days (p=0/02) and mean length of menstruation cycle (p = 0/009). While the frequency of cesarean section in the two group was not significantly different, those who had normal vaginal delivery experienced less dysmenorrhea (p=0.04). Conclusion: Sleeping changes, physical activities and weight gain did not change the primary dysmenorrhea duration and intensity. However, contrary to cesarean section, normal vaginal delivery had a relief effect on dysmenorrhea. Accordingly, avoiding unnecessary deliveries might reduce the frequency of dysmenorrhea