بررسي ارتباط بين حمايت اجتماعي والدين و سازگاري اجتماعي كودكان كم توان ذهني آموزش پذير

هدف پژوهش بررسي ارتباط بين حمايت اجتماعي والدين و سازگاري اجتماعي اجتماعي كودكان كم توان ذهني آموزش پذير بود. اين پژوهش با توجه به هدف وكاربرد از نوع پژوهش كاربردي و به روش توصيفي پيمايشي از نوع همبستگي اجرا شده است. جامعۀ آماري پژوهش حاضر را كليه كودكان كم توان ذهني آموزش پذير در30 مركز آموزشي شهر تهران تشكيل دادند. نمونه آماري بر اساس روش خوشه اي طبقه بندي تصادفي تعيين شد. نمونه آماري با استفاده از فرمول حجم نمونه براي جامعه نامحدود از بين والدين كودكان كم توان ذهني آموزش پذير درمراكز مركز آموزشي استثنايي شهر تهران به تعداد 260 نفرو كودكان كم توان ذهني آموزش پذير به تعداد 260 نفر انتخاب شدند. در اين تحقيق، شهر تهران به چند منطقه تقسيم و ازهرمنطقه يك مركز بهزيستي به صورت تصادفي انتخاب گرديد، به نحوي كه در هر مركز بهزيستي تعدادي از والدين وكودكان مورد پرسش قرار گرفتند. ابزارجمع آوري اطلاعات پرسشنامه‌هاي استاندارد فلمينگ و همكاران براي بررسي حمايت اجتماعي ادراك شده والدين وآزمون شخصيتي كاليفرنيا براي بررسي سازگاري اجتماعي كودكان كم توان ذهني آموزش پذيربود. در پژوهش حاضر براي تجزيه تحليل داده‌ها از نرم افزار spss استفاده شده ودر بخش توصيفي از جداول و نمودارهاي توزيع فراواني و در بخش تحليل از آزمون‌هاي آماري t مستقل، t زوجي و آزمون تحليل رگرسيون استفاده شد. يافته‌هاي تحقيق نشان داد ارتباط بين حمايت اجتماعي ادراك شده والدين بر سازگاري اجتماعي كودكان كم توان ذهني آموزش پذير تاثيرمثبت و معناداري دارد به نحوي كه با افزايش ميزان حمايت اجتماعي ادراك شده والدين، ميزان سازگاري اجتماعي كودكان كم توان ذهني آموزش پذير نيز افزايش پيدا مي كند. همچنين هرچه سطح تحصيلي والدين افزايش پيدا كرده است، سطح سازگاري اجتماعي كودكان نيز افزايش يافته است.