اثر بخشي درمان شناختي- رفتاري در كاهش ناسازگاري هيجاني بيماران همودياليزي شهر كرمان

هدف پژوهش حاضر بررسي اثر بخشي درمان شناختي- رفتاري در كاهش ناسازگاري هيجاني بيماران همودياليزي شهر كرمان بود. روش پژوهش حاضر آزمايشي (پيش¬آزمون، پس آزمون) با استفاده از گروه آزمايش و گروه كنترل بود. تعداد 30 نفر از بيماران همودياليزي انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه درمان شناختي- رفتاري و گروه كنترل جايگزين شدند. براي گروه اول درمان شناختي- رفتاري و گروه كنترل هيچ نوع آموزشي دريافت نكردند. داده هاي پژوهش با كمك پرسشنامه ي ناسازگاري هيجاني بل (1961) جمع آوري شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از تحليل واريانس چند متغيري شد. يافته هاي پژوهش نشان داد كه ميانگين ناسازگاري هيجاني در گروه آزمايش نسبت به گروه كنترل در پس آزمون كاهش معنادار داشته است. بر اساس نتايج، شناخت درماني در ناسازگاري هيجاني اثربخش است.