تحليل محتواي غنايي نفثه المصدور

The analysis of the Lyrical content of Nafthat -Al-Masdoor

نفثه المصدور اثر شهاب الدين محمد زيدري نسوي از شاهكارهاي نثر فني، مصنوع و مزين فارسي است. محتواي اين كتاب كه بدون مقدمه آغاز مي­ شود و به يكباره به انتها مي­رسد، به نظر مي ­رسد غليان احساسات نويسنده است كه در متني مخيل با زباني آهنگين به وقوع پيوسته است. در اين مقاله، از ديدگاه نظريه ي نوع ادبي غنايي، محتواي اين كتاب مورد بررسي قرار مي­ گيرد. نويسنده همزمان با يادكرد خاطرات عاطفي خود، بدبختي ­ها، دردها، غم غربت و تنهايي­ هاي خود را در هنگام زوال حكومت خوارزمشاهيان، بيان مي ­كند. وي با توصيف احساسات شخصي خود در ارتباط با افراد گوناگون، گونه ­هاي شعري غنايي نظير مرثيه، شكوائيه، هجويه و مدحيه را خلق مي­ كند كه با تحليل ساختار آن ها، غليان خودجوش احساسات نويسنده آشكار مي ­شود. بنابراين خواننده اغلب با نثر شاعرانه ي آهنگين مواجه مي­ شود كه سرشار از شور و هيجان و عاطفه است. در اين مقاله كه به شيوه ي توصيفي-تحليلي نگارش يافته است، ابتدا مباني نوع ادبي غنايي مطرح مي­شود، سپس محتواي نفثه المصدور از اين ديدگاه تحليل مي­ شود.

Nafthat-Al-Masdoor by Shahab-Al-Din Mohammad Zeidary Nasavi, is one of the Persian euphuism masterpieces. The book begins without any kind of preamble and ends quite abruptly. It appears that it is the author’s overflow of feelings which is realized in an imaginary text with a rhythmic language. In the present article, the content of this book will be studied from the perspective of lyric theory. The author reminisces his emotionally loaded memories and, simultaneously with his miseries, pains, nostalgia, and loneliness as Kharazmshahian Kingdom was close to its downfall. He creates such poetry genres as elegy, complaint, eulogy, and satire through describing his own feelings towards different people. In fact, a structural analysis of these genres reveals the author’s overflow of feelings. Therefore, the readers are often faced with a poetic and rhythmic prose which is replete with emotions, excitement and passion.