مكر و نيرنگ در عاشقانه هاي حماسه هاي ملي ايران

Deceit and guile in the Iranian national epic romances

حماسه هاي ملي ايران سرشار از عاشقانه هاي كوتاه و بلند است و عشق بدنه ي اصلي اين حماسه ها را تشكيل مي دهد. عشق هاي حماسي با عاشقانه هاي محض چون ليلي و مجنون و خسرو وشيرين و ... تفاوت هاي اساسي دارند. يكي از موضوعات برجسته و متفاوت در عاشقانه هاي حماسي مكر و نيرنگ است كه به تناسب موضوع به وفور يافت مي شوند. مكرها به انواع مختلف در اين عاشقانه ها نمود پيدا مي كنند و در اغلب موارد نيز بار معنايي منفي ندارند. نيرنگ ها اغلب بوسيله ي پريان و زنان و در مواردي نيز از طرف مردان صورت مي گيرند. اين مقاله با روش توصيف و تحليل محتوا و روش كتابخانه اي به بررسي مكر و نيرنگ در عاشقانه هاي حماسه هاي ملي ايران مي پردازد. نتايج به دست آمده بيانگر آن است كه مضامين بسياري در قسمت مكر و نيرنگ در عاشقانه ها همانند بيهشانه خوراندن، فريبكاري واسطه ها، پنهان كردن نام و ... به صورت بينامتني به كار رفته اند. همچنين بسامد نيرنگ ها در عاشقانه ها نسبت به ساير قسمت هاي حماسه ها بيشتر بوده، و نسبت مكاري زنان نيز نسبت به مردان بيشتر است.

Iranian national epics are full of short and long romances and their main structure consists of love. Epic loves have basic differences with pure romances such as Leili va Majnun and Khosrow va Shirin. One of the prominent and diverse themes in the epic romances is the guile and deceit which abounds in regard to the theme. The guiles are manifested in different types in these romances and, in most cases, they do not have a negative connotation. Deceits are often carried out by faeries and women and, in some cases, by men. This paper studies the content of guile and deceit in Iran's national epic romances using descriptive-analytical as well as the library methods. The results indicate that many themes in the guile and deceit parts in romances such as feeding, intermediaries deception, hiding the name and, etc. have been used as intertextual ones. Also, the frequency of deceits exceeds in the romances compared to other parts of the epics, and guiles of women are more than men as well