بررسي اثر جايگزيني سطوح مختلف يونجه خشك با سيلاژ ذرت بر اندازه ذرات جيره و رفتار خوردن گا وهاي شيري

به منظور بررسي اثر سطح و نوع علوفه بر خصوصيات فيزيكي جيره و رفتارهاي خوردن گاوهاي شيري ازتعداد 8 راس گاو شيرده هولشتين در قالب طرح مربع لاتين 4x4 با جيره هايي شامل 1) 40% يونجه + 16% سيلاژ ذرت 3) 20% يونجه خشك + 20% سيلاژ ذرت 4) 16% يونجه خشك + 24% سيلاژ ذرت استفاده شد. نسبت علوفه به كنسانتره 40:60 بود. جيره 4 نسبت به ديگر جيره ها داراي بيشترين ذرات 19< ميلي متر و فاكتور موثر فيزيكي و داراي كمترين ميزان ذرات <1.18 ميلي متر بود (P<0.05). با افزايش ميزان سيلاژ ذرت، ميزان NDF و peNDF بين جيره ها افزايش پيدا كرد. جيره 4 نسبت به جيره هاي 1 و 2 حاوي NDF (P<0.05) و peNDF بيشتري بود. با افزايش سطح سيلاژ ذرت و ميزان peNDF بين جيره ها، ميزان NDFI و peNDFI و مدت زمان جويدن و نشخوار افزايش يافت. جيره 4 نسبت به ديگر جيره ها داراي peNDFI بيشتري بود (P<0.05). جيره 1 نسبت به ديگر جيره ها مدت زمان كمتري صرف خوردن و جويدن كرده بود (P<0.05). گاو هاي جيره 1، به مصرف انتخابي عليه ذرات بلند روي آورده بودند. چربي شير و شكمبه بين جيره ها تفاوت معني داري نداشت، اما با تغذيه جيره هاي 1 تا 4 اسيديته شكمبه از 5.6 به 5.87، 5.95 و در نهايت به 6.0 رسيد. بنابراين، افزايش سطح سيلاژ ذرت تا سطح 60 درصد بخش علوفه اي جيره از سويي سبب افزايش مصرف ماده خشك و از سوي ديگر با بهبود محتواي ديواره سلولي، محتواي ديواره سلولي فيزيكي موثر و ساختار فيزيكي جيره سبب افزايش در ميزان فعاليت جويدن و pH شكمبه و در نهايت حفظ درصد چربي شير شد.