محدوديت هاي شناختي موجود در آرايهء استعاره

استعارهء مفهومي در زبان شناسي شناختي _كه در آن زبان هم محصول و هم وسيله تفكر است_ به درك يك حوزهء مفهومي بر پايهء حوزهء مفهومي ديگر مي پردازد. كاربرد اين آرايه در زبان روزمره و همچنين اشعار غنايي سرايان مشرق و مغرب زمين به حدي است كه ديگر آرايه ها را تحت الشعاع قرار داده است. بعد از انتشار نظريهء مفهومي استعاره (The conceptual theory of metaphor) توسط ليكاف و جانسون (Lakoff & Jhonson)، كتابها و مقالات بي شماري تاليف گرديده كه در بسياري از آنها تمركز اصلي نويسندگان بر حوزه هاي مبداء مرتبط با يك يا چند حوزهء مقصد خاص مي باشد. پژوهش حاضر با در پيش گرفتن رويه اي متفاوت مي كوشد تا بر اساس ديدگاه كوچش(Kovecses) محدوديت هاي شناختي اِعمال شونده بر سه آرايهء استعاري استخدام (zeugma)، حس آميزي(synaesthesia) و پادآميزه (oxymoron) را تبيين نمايد. مشاهده مي گردد كه هريك از سه آرايهء نامبرده تحت سيطرهء نوعي خاص از محدوديت هاي شناختي قرار دارد. اين پژوهش مبتني بر روش تحليلي آماري تصادفي و توصيف زبان شناختي مي باشد كه در آن داده ها برگرفته از منابع مختلف كتابخانه اي مي باشد.