بررسي ويژگي هاي نئوكلاسيك و رومانتيك در اشعار توماس گِرِي

ادبيات در طول سده 18 ميلادي بازتابي از جهان بيني عصر روشنگري بود: عصري كه با رويكردي عقلايي و علمي به مسائل ديني، اجتماعي، سياسي و اقتصادي مروج نگاهي سكولارگرايانه به جهان و احساس پيشرفت و كمال گرايي بوده است. توماس گِرِي(TomasGray ) از شاعران برجسته دو مكتب نئوكلاسيسم و رومانتيسم اروپا است و در قصايد مشهورش برشي عقلايي بين اين دو مكتب زده است. پژوهش حاضر مي تواند به شناخت بيشتر اين شاعر و شناخت غيرمستقيم اين دو مكتب در شعر معاصر انگلستان كمك كند. در اين مقاله سعي شده است تا با بررسي ويژگي هاي نئوكلاسيك و رومانتيك در سه قصيده انتخابي از وي به بررسي عناصر ادبي موجود و بازخواني آنها پرداخته شود. روش تحقيق به شيوه تحليل محتوا و توصيفي با استفاده از منابع كتابخانه اي و نيز بيان ويژگي هاي نئوكلاسيسم و رومانتيسم است. برآيند تحقيق نشان مي دهد كه خصوصياتي مانند اخلاق گرايي، بيان حزن در قالب قصيده در اشعار سده 18 انگليس، مساله انسانيت و نيز بيان احساس رقيق و بي آلايش از زندگي و مرگ از نكات برجسته در قصايد توماس گِري است.