تعليمات اخلاقي در گفتمان مسلط كليله و دمنه و كاركرد آن در اقبال اين اثر در طول تاريخ

يكي از بارزترين گفتمان هاي كليله و دمنه، «تاكيد پادشاه محوري» است كه در اين پژوهش، با رويكرد تحليل گفتماني لاكلا و موف، به بررسي ساختار اين گفتمان پرداخته ايم. اين گفتمان از طريق بازنمايي جايگاه عنصر «پادشاه/ ملك» به عنوان «دال مركزي»، و چگونگي ارتباط متقابل وي با ساير مشاركان، مفصل بندي خاصي را القا و هژموني مي كند كه در آن، هويت اين مشارك و ساير مشاركان اجتماعي و نيز تعريف برخي تعاليم اخلاقي، در چارچوب نظام قدرت، معنا و ساختار مشخصي مي يابد. ما با اخلاقياتي روبه رو هستيم كه متاثر از ضرورت هاي سياسي و ايجاب هاي حكومت داري است. اين گفتمان در يك كشمكش گفتماني، با ايجاد بست هاي معنايي در مفاهيمي كه در ميدان گفتمان هاي ديگري چون علم اخلاق داراي معاني از پيش مشخصي بوده اند، آن ها را در ساختاري ايدئولوژيك مجدد مفصل بندي نموده و به اين ترتيب، تفكر پادشاه محور خود را به عنوان گفتماني عيني، در كل متن مسلط مي كند. توجه به بافت موقعيت، شبكه قدرت و ساختارهاي سياسي جوامعي كه اين متن در آن ها توليد و بازتوليد شده است، كاركرد و اهميت گفتمان مسلط اين كتاب را در تعاليم اخلاقي اين ملل در طول تاريخ نشان مي دهد و حكايت از تاكيد و بازتوليد مجدد اين گفتمان دارد.