تأثير مصرف كودهاي گوگرددار بر شاخص هاي رشد و عملكرد بادام زميني(Arachis hypogaea L.)

(Effect of Sulphur Application on Growth Indices and Yield of Peanut(Arachis hypogaea L

به منظور بررسي تاثير منبع گوگرد و مقدار آن بر شاخص هاي رشد و عملكرد گياه بادام زميني، يك آزمايش مزرعه اي به صورت فاكتوريل با دو عامل نوع منبع گوگرد در دو سطح (سوپر فسفات ساده و گچ) و مقدار مصرف در چهار سطح (صفر، 30، 60 و 90 كيلوگرم گوگرد در هكتار) در قالب طرح پايه بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار در سال زراعي 1384 در شهرستان بندر كياشهر، استان گيلان به اجرا گذاشته شد. تيمارهاي گوگردي در زمان كاشت بذر همراه با ساير كودها به صورت نواري در پاي بوته ها جايگذاري شدند. نتايج نشان داد كه مصرف گوگرد تاثير معني داري در افزايش رشد و عملكرد بادام زميني داشت. مصرف 90 كيلوگرم گوگرد از هر دو منبع نسبت به ساير مقادير برتري معني داري داشت. حداكثر عملكرد غلاف و عملكرد دانه (به ترتيب 6400 و 5200 كيلوگرم در هكتار) با مصرف 90 كيلوگرم گوگرد از منبع گچ به دست آمد. بالاترين شاخص سطح برگ (6.6)، سرعت رشد گياه (20.2 گرم در متر مربع در 12 درجه روز – رشد) و سرعت رشد غلاف (16 گرم در متر مربع در 12 درجه روز – رشد) به ترتيب با دريافت 1142، 1142 و 1289 واحد حرارتي و با مصرف 90 كيلوگرم گوگرد در هكتار، از منبع گچ به دست آمد. بر اساس نتايج اين آزمايش مي توان اظهار داشت كه مصرف گوگرد به طور چشمگيري باعث افزايش عملكرد دانه و بهبود صفات مرتبط با عملكرد در گياه بادام زميني مي شود و از بين دو منبع تامين كننده گوگرد، تاثير گچ بر بهبود عملكرد و شاخص هاي رشد بادام زميني بيشتر است. بنابراين، به نظر مي رسد كه با مصرف 90 كيلوگرم گوگرد در هكتار از منبع گچ، مي توان افزايش رشد و عملكرد بادام زميني را انتظار داشت.

In order to evaluate the effects of sulphur fertilizer sources and amounts on growth indices and yield of peanut (Arachis hypogaea L. CV. NC2), a field experiment was conducted in Bandar Kiaashahr, Guilan province, Iran in 2004. The experiment was laid out in a factorial arrangement with two factors including sulphur sources (gypsum and single super phosphate) and sulphur rates (0, 30, 60 and 90 kg.h-1) in a completely randomized block design with three replications. Results showed that sulphur application greatly enhanced peanut growth and yield. The application of 90 kg.h-1 sulphur (in both forms) performed significantly better than the rest. The highest pod yield and grain yield were obtained in 90 kg.h-1 sulphur in gypsum form (6400 and 5200 kg.h-1, respectively). The highest LAI (6.6), CGR (20.2 g.m-2.12GDD-1) and PGR (16 g.m-2.12GDD-1) were obtained in 90 kg sulphur in the form of gypsum after 1142, 1142 and 1289 of accumulation, respectively. According to the results of the present experiment, it could be concluded that sulphur may considerably increase peanut grain yield and yield components. Thus, it could be expected that the application of 90 kg sulphur per hectare in the form of gypsum may result in better growth indices and higher grain yield of peanut.