تحليلي بر رابطه بين سبك زندگي ارتقادهنده سلامت و كيفيت زندگي مرتبط با سلامت زنان روستايي شهرستان اسلام آباد غرب

هدف تحقيق حاضر بررسي اثر تعديل گري وضعيت تاهل در رابطه بين سبك زندگي ارتقادهنده سلامت و كيفيت زندگي مرتبط با سلامت زنان روستايي بود. جامعه آماري پژوهش را 13835 نفر از زنان روستايي پانزده تا 64 سال شهرستان اسلام آباد غرب تشكيل ميدادند كه با توجه به جدول بارتلت، 250 نفر از آنها با روش نمونه گيري چندمرحله اي در سال 1394 انتخاب شدند. براي گردآوري داده ها، از پرسشنامه هاي استاندارد استفاده شد. روايي محتوايي پرسشنامه با نظرسنجي از متخصصان تاييد شد و روايي سازه و پايايي تركيبي آن نيز با برآورد مدل اندازه گيري بهدست آمد. نتايج نشان داد كه سبك زندگي ارتقادهنده سلامت اثر مثبت و معني دار بر كيفيت زندگي مرتبط با سلامت دارد؛ همچنين، وضعيت تاهل داراي اثر تعديل گري در رابطه بين دو متغير بوده، بهگونهاي كه اين رابطه براي پاسخگويان مجرد غيرمعني دار، ولي براي پاسخگويان متاهل مثبت و معني دار است.

The purpose of this research was to study the moderating effect of marital status between Health-Promoting Lifestyle (HPL) and Health Related Quality of Life (HRQOL) . The statistical population of the study consisted of all rural women of Eslamabad-e Gharb county of Iran with ages from 15 to 64 (N= 13835). According to Bartlett table, a sample size of 250 was selected using multiple stage sampling technique in 2015. The standard questionnaires were used to collect data. Content validity of the questionnaire was confirmed by the concerned experts; also, its construct validity and composite reliability were tested by estimating the measurement model. The results showed that HPL had a positive and significant effect on HRQOL; in addition, the marital status had a moderating effect on the relationship between the two variables ; s o that the relationship was not significant for single respondents, whereas it was positive and significant for the married ones.