مقايسه‌ي درمان فعال‌سازي رفتاري گروهي و شناخت‌درماني گروهي در كاهش شدت علايم اختلال اضطراب اجتماعي

Cognitive therapy versus behavioral activation therapy in the treatment of social anxiety disorder

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف مقايسه‌ي درمان فعال‌سازي رفتاري گروهي و شناخت‌درماني گروهي در كاهش شدت علايم اضطراب اجتماعي و افسردگي و كاهش ارزيابي‌هاي منفي و بهبود عملكرد كلي انجام شد. روش‌كار: نمونه‌ي اين پژوهش باليني شامل 23 دانشجو با تشخيص اختلال اضطراب اجتماعي با استفاده از مصاحبه ساختاريافته براي اختلالات رواني و بودن تحت درمان روان‌شناختي يا دارويي هم‌زمان با پژوهش بود. افزون بر آن، شركت‌كنندگان پرسش‌نامه‌هاي فوبي اجتماعي، افسردگي بك، تعبير رويدادهاي اجتماعي و مقياس سازگاري اجتماعي و كاري را نيز تكميل كردند. شركت‌كنندگان به طور تصادفي به دو گروه تقسيم شدند. گروه اول تحت 8 جلسه درمان فعال‌سازي رفتاري گروهي و گروه دوم تحت 8 جلسه شناخت‌درماني گروهي قرار گرفتند. شركت‌كنندگان ابزارهاي پژوهش را در مقاطع زماني پس از درمان و 3 ماه پي‌گيري مجددا تكميل كردند. داده‌ها با استفاده از آمار توصيفي، تحليل كوواريانس و نرم‌افزار SPSS تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج مقايسه‌ي پس از درمان نشان داد كه درمان فعال‌سازي رفتاري گروهي در كاهش شدت علايم افسردگي برتري معني‌داري نسبت به شناخت‌درماني گروهي داشت (0/05>P) و شناخت‌درماني گروهي در كاهش ارزيابي‌هاي منفي برتري معني‌داري نسبت به فعال‌سازي رفتاري گروهي داشت (0/05>P) . هم‌چنين اين دو درمان در كاهش شدت علايم اضطراب اجتماعي و افزايش عملكرد كلي، اثر برابري داشتند(0/05>P) . در مقطع پي‌گيري نيز نتايج به طور كلي نشان داد كه اثرات درمان‌ها تداوم داشتند. نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج، هر دو روش درمان فعال‌سازي رفتاري گروهي و شناخت‌درماني گروهي اثر مثبتي بر اختلال اضطراب اجتماعي داشتند و مي‌توانند در درمان اين اختلال مورد استفاده قرار گيرند. اگر چه تاثير فعال‌سازي رفتاري گروهي در كاهش شدت علايم افسردگي و تاثير شناخت‌درماني گروهي در كاهش ارزيابي‌هاي منفي، بيشتر بود.

Introduction: The aim of this study was to compare of group behavioral activation treatment and group cognitive therapy in reducing Social anxiety symptoms, depressive symptoms, and negative attributions and improving general functioning. Materials and Methods: The sample of this clinical research consisted of 23 university students who were selected on the base of diagnosis of social anxiety disorder through the structured clinical interview for DSM disorders and being concurrently under psychotherapy or medication. All participants also completed the social phobic inventory, Beck depression inventory, interpretation of negative social events and the work and social adjustment scale. They were randomly assigned to two groups. The first group received 8 sessions of group behavioral activation treatment and the second group received 8 sessions of group cognitive therapy. The data analyzed by descriptive statistics, analysis of covariance and SPSS software. Results: Findings showed a statistically significant superiority of group behavioral activation treatment over group cognitive therapy in reducing depressive symptoms (P<0.05) and a statistically significant superiority of group cognitive treatment over group behavioral activation therapy in reducing interpretation of negative social events (P<0.05). But there were no statistically significant difference between two interventions in social anxiety and functional impairment (P>0.05). The findings of follow-up also showed the effects of both treatments have been continued in overall. Conclusion: According to the results of the present research, both treatments have positive effect on treatment of social anxiety disorder but cognitive therapy has more effect on negative cognitions and behavioral activation has more effect on depressive symptoms.