كليدواژه :
محمد تقي بهار , شعر رضوي , ادب پايداري , تصاوير شعري
چكيده فارسي :
اشعار آييني و رضوي شاعران متعهد و دوستدار اهل بيت ايراني، جلوه گاه نمود نور روز افزون مشعل عشق به اهل بيت پيامبر (ص) است. شعر محمد تقي بهار، شاعر بنام مشروطه، سرشار از حس عاطفه و آيينه درد مردمان به ستوه آمده از ظلم حكوت استبداد است. اشعاري از ديوان شعر اين شاعر اختصاص به مدح و منقبت امام رضا (ع) دارد. اين جستار بر آن است كه اشعار رضوي بهار را از منظر نقد درون متني (زبان؛ انديشه؛ صورخيال و عاطفه) به روش توصيفي– تحليلي مورد بررسي قراردهد؛ زيرا با بررسي اين عناصر، بهتر مي توان به نوع نگرش و انديشه پايداري شاعر در اين نوع شعر (شعر رضوي) پي برد. بنا بر نتيجه پژوهش، حركت و جنبش تصاوير، عدم گسستگي بين صورخيال و انديشه در شعر رضوي بهار به تناسب دوره-هاي شعري وي، كاملا عيني و مشهود است. از تمام ظرفيت هاي زبان مجازي چون: تشبيه؛ استعاره؛ كنايه؛ اغراق و مجاز بهره مي گيرد. عاطفه شعر به اقتضاي زمان شاعر تغيير مي يابد؛ درون مايه نگرش هاي احساسي و عاطفي اشعار رضوي وي نيز به تناسب دوره هاي شعرش: مدح؛ امامت مداري؛ انتقاد از وضع موجود و دشمن ستيزي؛ تشويق روحيه وطن خواهي و دفاع از سرزمين در مقابل بيگانگان؛ ترساندن عوامل ظلم؛ ريشخند نسبت به حاكمان و اعمال آنها؛ تاسف و اندوه از ستم حاكم است.
چكيده لاتين :
Custom and Razavi Poems and devoted Poets who are interested in Ahl Beyt are manifestation of increasing torch of loving messenger's relatives. Mohammad Taghi Bahar's poems, the well known constitutional poet abounded with emotions, the mirror of people's pains who were harassed by dominating cruel government. The poems of his Divan poems are devoted to Imam Reza's praising and Bahar's Razavi poems are intertextual of language, reflection, figurative imaginary and emotion due to descriptive-analytical method, because after examining the elements, it is better to say the kind of his approach and his resistant thoughts of Razavi poems are visible. The conclusions show that movement of pictures, the un-continuous figurative imaginary of Razavi poems refer to the career concerning with simile, metaphor, allusion, hyperbole, metonymy. The poet's emotion changes due to time, therefore, the theme of his poems, his emotions of Razavi poems including; praising, Imam-based, criticism of present time, fighting with enemy, encouraging pathriatic feeling, defending land in front of strangers, to fear of common people of cruelty, mocking cruel, pity for cruelty.
