كليدواژه :
امام خميني , صادر اول , علم حق , مصباح الانس , مفتاح الغيب , فناري
چكيده فارسي :
صدرالدين قونوي و به تبع او، شمس الدين فناري، معتقدند كه بر طبق قاعده الواحد، وجود منبسط يا مُفاض، اولين صادر از حق تعالي است. از نگاه قونوي، صادر اول از ذات حق تعالي، وجود عام و فيض ذاتي است كه از او به تجلي ساري در حقايق ممكنات؛ از عقل اول تا هيولاي اولي تعبير مي شود. به عبارت ديگر از منظر قونوي اولين صادر از حق تعالي، وجود عام افاضه شده بر اعيان موجودات است و آن چيزي است كه از اعيان موجودات، موجود شده است و اين وجود عام، ميان عقل اول و ساير موجودات، مشترك است و به اين معنا، حقيقت جعل متعلق به وجود است. بيشترين تمركز امام خميني(ره) نيز براي تبيين مراتب نظام وجود، در «تعليقات مصباح الانس» فناري كه شرح «مفتاح الغيب» قونوي است، متوجه صادر اول يا به تعبير او، مشيت مطلقه يا كلي است. به عقيده امام، صادر اول، هيچ كثرتي ندارد و كثرت در مرتبه بعدي آن است كه همان تعينات صادر اول به شمار مي رود؛ اما در عين حال، از نظر او صادر اول داراي اعتبار وحدت و اضمحلال كثرات در ذات آن و اعتبار كثرت و ظهور در مظاهر است. امام مسئله علم حق تعالي به جزئيات را نيز از طريق صادر اول حل مي كند و برخلاف قونوي و فناري، نسبت مجعول بودن به وجود را باطل مي خواند، زيرا معتقد است كه صادر اول يا وجود عام، ربط محض است و ربط محض، حكمي ندارد و به همين مناسبت نمي تواند كه مجعول باشد. با اين حساب، ميان اصالت وجود و مجعول بودن ماهيت را جمع مي كند.
چكيده لاتين :
Sadr al-din Qunavi, and consequently, Shams al-din Fanari, believe that according to the rule of the Unit, the Common Being, is the first issuance of God. In Qunavi’s point of view, the first issuance of God, is the Common Being and essential grace that is interpreted as the self-disclosure of current in the truths of contingents; from the First Intellect to the first matter. In other words, in view of Qunavi, the first issuance of God, is the Common Being in the truths of entities and what has come into being the truths of entities and is common the Common Being between the First Intellect and other entities, and in a sense, is the truth of being-made, belong to the Being. The largest concentration of Imam Khomeini, in his iinterpretations on Misbah al-Uns is the interpretation of Qunavi’s Miftah al-Ghayb, in explaining the system degrees of Being, is according to the First Issuance or as he put it, Absolute Providence. Imam believes that the First Issuance, it is no plurality and it is plurality in afterwards that it is the same determinations of the First Issuance. However, according to Imam, the First Issuance has the credit of unity and vanishing plurality in its nature and the credit of plurality and appearance in the manifestations. Imam solves the problem of the Divine Knowledge of details tthrough the First Issuance and also, contrary to Qunavi and Fanari, does not accept being-made of Being, because he believes that the First Issuance or the Common Being, is the pure connection and the pure connection has not judgment and therefore can not be something made that, in this case, forgathers the principality of Being and being-made of quiddity together
