بررسي و مقايسۀ كيفيت زندگي كاري و رضايت شغلي اعضاي هيئت علمي: نمونۀ موردي دانشگاه علوم پزشكي و خليج فارس بوشهر

پژوهش حاضر با هدف بررسي كيفيت زندگي كاري و رضايت شغلي اعضاي هيئت علمي دانشگاههاي علوم پزشكي و خليج فارس بوشهر انجام شده است. جامعۀ آماري اين تحقيق را 200 نفر از اعضاي هيئت علمي كه در سال تحصيلي 89 -88 به فعاليت اشتغال داشتند، تشكيل دادند كه به علت محدود بودن جامعۀ آماري از آ نها سرشماري كامل به عمل آمد. ابزار گردآوري داده ها در اين تحقيق، دو پرسشنامۀ كيفيت زندگي كاري والتون و رضايت شغلي ميركمالي ( 1387 ) است. براي تجزيه و تحليل داده ها با توجه به سؤالات تحقيق از آزمون t گروههاي مستقل و رگرسيون گام به گام استفاده شد. روشهاي آماري ضريب همبستگي پيرسون، يافته هاي تحقيق نشان داد كه كيفيت زندگي كاري اعضاي هيئت علمي دانشگاههاي علوم پزشكي و خليج فارس در سطح نسبتاً نامطلوبي و رضايت شغلي اعضاي هيئت علمي دانشگاههاي علوم پزشكي و خليج فارس در سطح نسبتاً مطلوبي قرار دارد. با اين وجود، وضعيت دانشگاه علوم پژشكي در هر دو مقوله از خليج فارس تا حدودي بالاتر بود. نتايج تحليل رگرسيون نشان داد كه به ترتيب فضاي زندگي كاري،قانونگرايي در سازمان و تأمين فرصت رشد و امنيت مداوم به عنوان ابعاد كيفيت زندگي كاري با رضايت شغلي همبستگي چند گانه دارند.