كليدواژه :
پايداري , سبك مديريت روستايي , سكونتگاه هاي روستايي , شهرستان اصفهان
چكيده فارسي :
توانمندي‌هاي محيطي، بستر الگوهاي استقرار متناسب سكونتگاه‌هاي انساني را در فضاهاي جغرافيايي فراهم مي‌كند. در اين ميان، مهاجرت و جابه‌جايي نامتناسب مكاني انسان‌ها موضوعي پايا به‌ويژه در مهاجرت‌هاي بي‌روية روستا - شهري در رشته‌هاي گوناگون علوم انساني است كه توجه پژوهشگران را به خود معطوف كرده است. اين پژوهش با روش تحليلي - توصيفي و بهره‌گيري از منابع و اسناد موجود و پرسش‌نامه به بررسي آثار سبك مديريت روستايي بر ميزان پايداري سكونتگاه‌هاي روستايي در شهرستان اصفهان پرداخته است. جامعة آماري، دويست هزار نفر از روستاييان شهرستان اصفهان است كه به‌صورت تصادفي، 400 نفر سرپرست خانوار براي حجم نمونه تعيين شد. باتوجه‌به ضريب همبستگي پيرسون، بين شاخص‌ها و سبك‌هاي چندگانة مديريتي در روستاها ارتباط ديده مي‌شود؛ به‌طوري‌كه مديريت اجرايي اين روستاها از نظر شاخص انگيزش، سبك آمرانه - خيرخواهانه و بسيار متمايل به سبك مشورتي، از نظر شاخص تعامل - نفوذ، سبك آمرانه - خيرخواهانة متمايل به سبك مشورتي، از نظر شاخص تصميم‌گيري، سبك آمرانه - خيرخواهانه و از نظر شاخص اهداف اجرايي و آموزش، سبك آمرانه –خيرخواهانه و اندكي متمايل به سبك مشورتي است. از سويي ارتباطي مستقيم بين نوع سبك مديريت و پايداري سكونتگاه‌هاي روستايي بين روستاهاي شهرستان وجود دارد. همچنين سطح معني‌داري صفر كه كوچك‌تر از 0/01 است، بيان‌كنندة وجود همبستگي معني‌دار بين دو متغير سبك مديريت و پايداري سكونتگاه‌ها است. نتايج نشان مي‌دهند همانند همة اقدامات بالا به پايين، توجه چنداني به مشاركت‌كردن افراد روستايي نبوده و تنها به‌صورت اقدامات دستوري - اجرايي انجام شده كه اين مسئله يكي از اسباب تخليه و ناپايداري روستاهاي شهرستان اصفهان بوده است كه اقدامات توسعه‌اي از سوي مسئولان به پايداري جمعيتي منجر نشده و به تخلية آن‌ها نيز كمك كرده است.
چكيده لاتين :
Environment potencials, provides the context for balanced creation patterns of human settlements' in geographic spaces. In this while, the people's disproportionate local migration and displacement, as a lasting durable issue, especially in irregular rural-urban migration, has drawn the attention of scholars, in various fields of humanities. This study, using an analytical way, and taking advantage of the resources available and questionnairs, has evaluated the impacts of rural management style, on the stability of rural settlements in the city of Esfahan. The statistics population, included the two hundred thousand villagers of Esfahan Township, among which 400 husbandmen were determined randomly, as the final sample size. According to Pearson correlation coefficient, there can be seen connections between the indexes and multiple management styles in villages. As, executive management of these villages, in terms of motivation, lies in the benevolent-authoritarian style (highly oriented towards consultative style); in terms of interaction-influence parameters, lies in the benevolent-authoritarian style (oriented towards consultative style); in terms of decision-making indexes, lies in the benevolent-authoritarian style; and in terms of administrative and training objectives, lies in the benevolent-authoritarian (somehow oriented towards consultative style). However, there is a direct relationship between management style and rural settlements sustainability, among township villages. Also, zero significance level (smaller than 0.01), indicates a significant correlation between two variables of management style and settlements' sustainability. Results show that like all top to bottom actions, little consideration has been made to villagers' engagement, and there has been only in the form of ordering-executive measures, resulting in abandonment and unstablitiy in the villages of Esfahan township, so that neither the development measures by the authorities have brought a sustain population, nor helping to prevent their abandonment.
