نرخ‌هاي ورود به بيكاري و يافتن شغل در اقتصاد ايران

Job Finding and Inflow to Unemployment Rates for Iran’s Economy

تئوري جست‌وجو و تطبيق در اقتصاد ايران تاكنون به‌صورت كمي مورد بررسي قرار نگرفته است و تحقيق حاضر اولين كار كمي در اين زمينه است. سنگ بناي شروع كارهاي كمي در حوزه جست‌ و جو و تطبيق در بازار نيروي كار، محاسبه نرخ‌هاي‌ ورود به بيكاري و يافتن شغل است چرا كه اين دو نرخ، پارامترهاي تابع مهمي به نام تابع تطبيق هستند كه اين تابع يكي از مؤلفه‌هاي اصليِ تئوري تطبيق محسوب مي‌شود. در تحقيق حاضر ابتدا، احتمال اينكه يك كارگرِ بيكار شغلي پيدا كند و همچنين احتمال اينكه يك كارگرِ شاغل، شغلش را از دست دهد محاسبه شده و سپس با استفاده از اين دو احتمال به محاسبه نرخ‌هاي ورود به بيكاري و خروجِ از آن مي‌پردازيم. از داده‌هاي فصلي در بازه بهار 84 تا تابستان 93 استفاده شده و تخمين‌ها با استفاده از نرم‌افزار متمتيكا (5) انجام گرفته‌است. در اين تحقيق اين نتيجه حاصل مي‌شود كه هر دو نرخ مورد بحث در نوسانات بيكاري سهيم هستند و نرخ يافتن شغل به صورت معكوس و نرخ ورود به بيكاري به صورت مستقيم با نرخ بيكاري در ارتباط هستند و مقادير به دست آمده براي هر دو نرخ در مقايسه با ساير كشورهايي كه اين نرخ‌ها برايشان محاسبه شده است، كمتر است.

Search and matching theory has not been investigated quantitatively In Iran’s economy. In order to do this work, we provide estimations of job-finding rate and inflow to the unemployment rate for Iran’s economy. For the first step, we calculate the probability which an unemployed worker finds a job and also the probability which an employed worker loses his or her job. In the next step, we estimate the two rates which are mentioned with using the calculated probabilities. The data are quarterly, and the study period is from 1384-1 to 1393-2. We use Mathematica 5 for estimating these rates. Finally, we find that both rates are important in fluctuations of unemployment. Furthermore, the rates’ values are less than the values estimated for other countries.