رابطه احساس تنهايي با خودكارآمدي اجتماعي در دانش آموزان پسر در خانواده هايي با حضور موقت پدر در خانه

The relationship between loneliness and social self-efficacy in students

پژوهش حاضر به‌منظور بررسي رابطه احساس تنهايي با خودكارآمدي اجتماعي دانش آموزان پسر در خانواده‌هايي با حضور موقت پدر در خانه (به دليل اشتغال) طراحي و اجرا گرديد. شركت‌كنندگان در اين مطالعه شامل 201 نفر از دانش‌آموز پسر دوره اول دبيرستان در ناحيه يك شيراز كه پدران آن‌ها به دليل اشتغال به مدت دو هفته در ماه يا بيشتر در خانه حضور نداشتند، بودند كه به‌صورت خوشه‌اي چندمرحله‌اي انتخاب و پرسشنامه‌هاي احساس تنهايي آشر و خودكارآمدي اجتماعي كنلي را تكميل نمودند. داده ها با استفاده از روشهاي توصيفي و آزمون همبستگي پيرسون مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته‌هاي اين بررسي نشان دادكه ميانگين نمره خودكارآمدي اجتماعي در دانش آموزان موردبررسي 113/42 با انحراف معيار 23/12 و ميانگين نمره احساس تنهايي آنان 58/93 با انحراف معيار 11/46 بود همچنين همبستگي معناداري بين احساس تنهايي و خودكارآمدي اجتماعي )0/001>p و 0/448=r) و نيز بين خرده مقياس هاي خودكارآمدي و احساس تنهايي مشاهده شد. با توجه به ارتباط معنادار احساس تنهايي با خودكارآمدي و مؤلفه‌هاي آن در دانش آموزان، برنامه ريزي مناسب جهت حمايت بيشتر خانواده ها از نوجوانان مي‌تواند در ارتقاء خودكارآمدي آنان مؤثر و مفيد باشد.

The current study was designed to examine the relationship between loneliness and social efficacy of male students in families with temporary presence of the father in the home (for employment). The study included 201 participants from the first period high school students in Shiraz that their fathers were not at home for a period of time, two weeks, a month or more due to their work which were selected by multistage clustering method and filled out the Asher's loneliness and Kennelly's social-self questionnaire. Data were analyzed with descriptive methods and Pearson correlation test. The results of this study showed that the mean score of social self is 113.42 with 23.12 standard deviation and the average score of loneliness is 58.93 with 11.46 standard division. Also a significant correlation was found between loneliness with social self-efficacy and between the subscales of self-efficacy and feelings of loneliness. Regarding the relationship between loneliness with self-efficacy and its components in the students, planning for further support of young families can be effective in improving their efficacy.