ارزيابي تطبيقي سطوح توسعه يافتگي سكونتگاههاي روستايي شهرستانهاي گيلان و گلستان

پژوهش حاضر با هدف ارزيابي تطبيقي سطوح توسعه يافتگي سكونتگاه هاي روستايي شهرستانهاي گيلان و گلستان با روش توصيفي- تحليلي تدوين شده است كه از روش هاي تحليل چندمعياره (تكنيك تاپسيس و ويكور) جهت سطح بندي سطوح توسعه روستايي در استانهاي مورد مطالعه استفاده شده است. مطالعه شهرستانهاي استان به تفكيك شاخص ها بيانگر وجود تفاوت بين سطوح توسعه روستايي سكونتگاه هاي روستايي مورد مطالعه مي باشد. نتايج مورد مطالعه نشان مي دهد؛ بر اساس تكنيك تاپسيس سكونتگاه هاي روستايي در شهرستان هاي راميان، مينودشت و كلاله استان گلستان در وضعيت مطلوبي از توسعه يافتگي قرار دارند، ساير شهرستان هاي استان در وضعيت توسعه يافته قرار دارند، بر اساس مدل ويكور، شهرستان هاي علي آباد، آزاد شهر و كردكوي نيز در وضعيت در حال توسعه قرار دارند، بر اساس تكنيك تاپسيس در استان گيلان، سكونتگاه هاي روستايي در شهرستان هاي انزلي، تالش و آستانه اشرفيه در وضعيت توسعه يافته قرار دارند و ساير شهرستان هاي استان در وضعيت در حال توسعه قرار دارند، بر اساس نتايج خاصل از مدل ويكور، شهرستان هاي آستانه اشرفيه، آستارا و آملش در وضعيت مطلوبي از توسعه يافتگي قرار دارند، ساير سكونتگاه هاي روستايي در وضعيت گذر از توسعه (شرايط در حال توسعه بودن را تجربه مي كنند)، هستند.