ارزيابي مولفه هاي كيفي موثر بر جذابيت پاركهاي شهري بر اساس نظر كاربران و با استفاده از تكنيكهاي AHP و TOPSIS (مطالعه موردي: منطقه يك شهر اراك)

هدف از پاركها و فضاهاي سبز شهري علاوه بر جنبه اكولوژيكي خود از جمله فضاهاي شهري اند كه منحصرا جنبه فيزيكي و كالبدي نداشته وبا حضور انسان و تعاملات اجتماعي او معناي واقعي پيدا كرده و قابليت تفرجگاهي خود را بروز مي دهند. اينكه فضاهاي مذكور چه شرايطي داشته باشند تا جذابيت بيشتري براي استفاده كنندگان داشته و چگونگي ارزيابي آنها از اين نظر، مسئله اي بوده كه در اين تحقيق به آن پرداخته شده است. روش پژوهش توصيفي ـ تحليلي با رويكرد تبييني بوده كه با استفاده از مطالعات كتابخانه اي و پرسشنامه، اطلاعات لازم جمع آوري و با كمك تكنيكهاي AHP و TOPSIS تجزيه و تحليل لازم صورت گرفته است. در اين مطالعه با انتخاب 5 پارك در منطقه يك شهر اراك، به عنوان يك نمونه موردي، و استخراج مهمترين رويكردهاي نظري در ارتباط با توقعات موردي از فضاهاي سبز شهري با استفاده از مطالعات كتابخانه اي، بررسيهاي لازم صورت گرفته و مدلي براي ارزيابي و مقايسه پاركها و فضاهاي سبز شهري از لحاظ سطح حضورپذيري و جذابيت، با استفاده از تكنيكهاي تصميم گيري چند معياره ارائه شده است. بر مبناي يافته هاي تحقيق مهمترين مولفه هاي كيفي موثر بر جذابيت پاركهاي شهري چهار مولفه ذهني آرامش دهي، سرزندگي و مفرح بودن، حضورپذيري و ايمني وامنيت بوده كه هر يك با تاثير از يكسري شاخص هاي كيفي عيني زير مجموعه خود ظهور مي يابند. در نمونه مورد مطالعه ضمن رتبه بندي پاركهاي مورد بررسي، اثبات گرديد مولفه "سرزندگي و مفرح بودن" آنهم بيشتر به دليل شاخص "حضور آب و عناصر طبيعي" در فضاهاي مورد بررسي، شرايط بهتري از نظر استفاده كنندگان داشته و مولفه حضورپذيري و يا "دعوت كنندگي" آنهم بيشتر به دليل ضعف شاخص "برخورداري از امكانات فعاليتهاي جمعي"، بدترين شرايط را داراست.