دگرگوني هاي ساختاري شهر سنندج با تكيه بر ويژگي هاي اجتماعي-اقتصادي

Socio-economic changes in Sanandaj between 1941- 1979

هدف: بررسي ويژگي هاي دموگرافيك(1) و دگرگوني كيفي-آموزشي و جنسي شهر سنندج در بازه زماني 1320-1357. روش و رويكرد پژوهش: روش پژوهش حاضر تاريخي است و با رويكرد تاريخ اجتماعي و بر مبناي منابع كتابخانه اي، اسنادي و نشريات به تبيين مسئله محوري پژوهش پرداخته شده است. يافته ها و نتايج پژوهش: در اين پژوهش دگرگوني اجتماعي شهر سنندج در دوره پهلوي دوم با تكيه بر تحولات جمعيتي اين شهر بررسي شد. براي تبيين هرچه بهتر مسئله پژوهش، از چند منظر به اين مسئله پرداخته شد. در اين راستا، ابتدا فضاي كالبدي شهر سنندج و تحولات آن بررسي شد. سپس به امكانات شهري سنندج از قبيل مراكز آموزشي، بهداشتي، مالي و تفريحي و تاثير آن ها بر مردم توجه شد. در ادامه ويژگي هاي جمعيتي سنندج در اين دوران و تحولات و تحركات جمعيتي آن -يعني محوري ترين مسئله پژوهش حاضر- بررسي شد. با بررسي تحولات كيفي-آموزشي و جنسيتي، اين نكته آشكار شد كه زنان با برخورداري از امكانات آموزشي، رفته رفته به صورت يكي از گروه هاي اجتماعي فعال شهري درآمدند. در مبحث ويژگي هاي اقتصادي جمعيت، به مسئله شهري شدن نسبي مشاغل در سنندج توجه شد. سنندج درنتيجه اين دگرگوني ها به صورت شهري صنعتي درنيامد، بلكه شكل خدماتي پيدا كرد.

Purpose: Dimensions of social changes in the capital city of Kurdistan province of Iran is discussed during the 37 years of the reign of the Shah Mohammad Reza Pahlavi. Method/Research Design: Social changes in the city, in terms of changes in physical expansion and urban facilities (including education, health, financial institutions, and recreation) are studied. Data was collected from library materials and archival records. Findings: Access to modern education provided women an opportunity to take a more active role in the Sanandaj. Availability of a range of public sector jobs enhanced urbanism too. Both developments were found to be the engine of change of the city into a service oriented city.