تسلط ها و نوآوريهاي مولوي در نحوه ارائه پرسشها در مثنوي

پرسش يكي از انواع جمله هاي انشايي طلبي ميباشد كه بسياري از شاعران، ازآن جز در هدف كسب آگاهي، بهره ميبرند و دركلام خود هنربلاغي ميسازند. بررسي انواع و بسامد هريك از جملات موجود در ديوان هاي شعر، علاوه بر ارزش ادبي، مي تواند نشان دهنده ارزش سبك شناسي خصوصاً در شناخت انديشه ها و زواياي شخصيتي شاعران و نويسندگان باشد. بناي تحليلي در اين پژوهش، تقابل دوگانه است كه مولوي، غيرمستقيم آن را بيان كرده است. درتحليل پرسش هاي بلاغي مثنوي، همه اغراض بلاغي زير مجموعه سه هدف بنيادين در بلاغت كه امر،بازدارندگي و بيان مطلب ميباشد، تقسيم بندي و تحليل ميشوند. شگردهاي مولوي در پرسش و پاسخ هاي بلاغي، مقتضاي حال مخاطب است. حتي پرسشهاي شخصيت ها متناسب با شان و موقعيت اجتماعي آنان است.گاهي پرسشهايي كه ايجابي و حقيقي به نظر مي رسد،بستر مناسبي براي گسترش مفاهيم تعليمي و رفع اشكال مخاطب است كه مولوي با شگردهاي چون؛حصر و قصر،تمثيل، پرسش هاي پيدر پي و پاسخ هاي پرسشي و جمله هاي شرطي،سوال هايش را موكد مي كند.اين پژوهش به روش كتابخانه اي و تحليل ابيات است و شگرده اي بلاغي و هنري مولوي را آينگي ميسازد.