عنوان مقاله :
فرهنگ سياسي توده، دولت‌هاي وامانده و مسئله توسعه سياسي ايران
عنوان به زبان ديگر :
Mass Political Culture, Failure States and the Problem of Political Development in Iran
پديد آورندگان :
صادقي، شمس الدين دانشگاه رازي , قنبري، لقمان دانشگاه رازي
كليدواژه :
ايران , فرهنگ سياسي توده , دولت وامانده , توسعه سياسي
چكيده فارسي :
يكي از مهم‌ترين دغدغه‌هاي حوزه مطالعاتي جامعه‌شناسي سياسي ايران، چگونگي ورود به مسير توسعه سياسي است. به‌عبارتي، توسعه سياسي ايران از كدام مسير تحقق يافتني است؟ از بالا و توسط نخبگان سياسي حاكم (اصلاحات)، از پايين و با حضور و ورود توده‌ها به عرصه سياسي (انقلاب) و يا از خارج (سازمان‌هاي بين‌المللي، نهادهاي حقوق بشر)؟ مدعاي تبييني اين پژوهش آن است كه رسيدن به توسعه يافتگي سياسي بدون ملاحظه ماهيت فرهنگ سياسي توده مردم ايران به آساني صورت نمي‌گيرد. در اين رابطه دغدغه ي پژوهش حاضر تبيين و تحليل تأثير فرهنگ سياسي توده مردم بر فرآيند توسعه سياسي در ايران معاصر است؛ به‌عبارتي هدف از انجام پژوهش حاضر، تبيين ماهيت رابطه توسعه سياسي و فرهنگ سياسي و تأثير فرهنگ سياسي توده مردم بر توسعه سياسي ايران معاصر است. پرسش پژوهش حاضر اين است كه فرهنگ سياسي توده چه تأثيري بر روند توسعه سياسي ايران برجاي گذاشته است؟ براي پاسخ به پرسش تحقيق، اين پژوهش فرضيه ذيل را به سنجش مي‌گذارد: به‌دليل فقدان بسترها و فرصت‌ها از سوي دولت، فرهنگ سياسي توده، نقشي بازدارنده بر روند توسعه سياسي ايران برجاي نهاده است. روش پژوهش در اين تحقيق، بهره‌گيري از چارچوب جامعه‌شناسي تاريخي و روانشناسي جمعي، توصيفي - تحليلي است و ابزار گردآوري اطلاعات، كتابخانه اي است.
چكيده لاتين :
One of the main concerns of political Sociology of Iran is how to enter the path of political development. In other words, it means by which way we can achieve the political development: from the top and by the dominant political elites (reformation), from the bottom and by the presence and entrance of masses into the political realm (revolution) or from the outside (international organizations/human rights agencies)? The explanatory claim of this research is that political development is hard to achieve without considering the nature of the political culture of Iran’s mass. In this regard the main concern of the present research is to explain and analyze the effect of the mass political culture on the process of political development in Iran. Considering this important fact, the research is aimed to explain nature of the relation of political development and political culture and the effect of the mass political culture on political development in Iran. The question of the research is what effect the mass political culture has on the process of political development in Iran. In order to answer the question of the research the following hypothesis is evaluated: because of the lack of the required contexts and opportunity due to the State the mass political culture has a deterrent effect on the process of Iran’s political development. The research method is descriptive-analytical on the basis of the framework of historical sociology and collective psychology.
