گرايش هاي عقيدتي در اصفهان عصر سلجوقي و پيامدهاي آن

يكي از مهم ترين خصيصه اجتماعي و فرهنگي قرون ميانه اسلامي و عصر سلجوقي، نزاع‌هاي فرقه‌اي و مجادلات مذهبي بود. با انتخاب اصفهان به عنوان دارالسلطنه سلاجقه بزرگ، اين شهر كانون حب و بغض هاي سياسي و محل منازعات عقيدتي- مذهبي گرديد. اين تحقيق به دنبال آن است تا با بيان گرايش هاي عقيدتي اصفهان عصر سلجوقي، زمينه ها و پيامدهاي آن را مورد بررسي قرار دهد. آنچه به دست آمد اين كه عوامل چندي چون تفكر مذهبي حاكم بر مذاهب و نحله هاي اسلامي، سياست مذهبي دو نهاد خلافت و سلطنت و رجال علم و سياست، فعاليت نظام مند و تاثير گذار محافل و مدارس علمي اهل سنت و تكاپوي هدفمند گرايشهاي شيعي،نقش مهمي در تشديد اختلافات مذهبي داشت و حيات اجتماعي و معنوي و منابع معيشتي مردم را سخت تحت تأثير قرار داد. در نتيجه اصفهان عصر سلجوقي، عرصه آشفتگي و نابساماني هايي در عرصه هاي مختلف حيات اجتماعي و سياسي گرديد كه خاطرات تلخ و هراسناك آن از لابلاي كتب تاريخي قابل استشمام است. پيامد اين امر در قرون متمادي، تغييرات فرهنگي و دگرگوني هاي عقيدتي و تغيير سلايق مذهبي مردم به نفع شيعيان بود. روش تحقيق، مطالعه تاريخي است كه به شيوه توصيفي- تحليلي و با استفاده از متون تاريخي و اسلامي و تحقيقات معاصر انجام گرفته است.