بازيابي فرهنگ ايران باستان در دورةآل بويه: مشروعيت سياسي حكومت

ايجاد حكومت و اعمال قدرت توسط يك فرد يا گروه و تداوم و پذيرش آن توسط مردم،همواره از دغدغه‌هاي اصلي حاكمان و فرمانروايان در جوامع مختلف بوده است كه اغلب از آن به عنوان تلاش براي كسب مشروعيت سياسي ياد مي‌شود. از آنجا كه اميران بويه اي در زماني كوتاه از زندگي ساده قبيله‌اي به حاكميت منطقه وسيعي دست يافتند و از قبل الگو و برنامه‌اي مناسب براي حفظ و تداوم قدرت نداشتند، ناگزير بودند كه اين الگو را از شهرياران پيش از اسلام به ويژه ساسانيان كه در سده چهارم هجري قمري ارج و منزلت بسياري در نزد مردم داشتند، اقتباس و با شرايط زمان منطبق كنند. بنابراين آلِ بويه براي اين كه حكومتشان توسط مردم بهتر پذيرفته شود، در صدد برآمدند تا با بهره‌گيري از مفهوم سياسي سلطنت در ايران باستان يعني الهي بودن حكومت، وراثت و عدالت به حكومت خود مشروعيت ببخشند. در اين پژوهش تلاش بر آن است تا با استخراج اطلاعات از منابع و پژوهش‌ها و با استفاده از رويكرد تاريخي و روش تحليلي و توصيفي، به اقدامات آلِ بويه براي كسب مشروعيت بپردازد.