روان‌شناسي شناخت و تصميم‌گيري در سياست خارجي

Cognitive Psychology and Decision Making in Foreign Policy

روان شناسي شناخت شاخه‌اي از علوم شناختي است كه با تمركز بر "ذهن"، به بحث و بررسي درباره فرايندهاي دروني ذهني از قبيل حل مسئله، حافظه، ادراك، شناخت، زبان و تصميم‌گيري مي‌پردازد. در واقع روان شناسي شناخت (روان شناسي معرفت) مي‌خواهد به اين سئوال اساسي پاسخ دهد كه ذهن انسان‌ها چه تاثيري در تصميم‌گيري دارد؟ به عبارت دقيق‌تر اگر ذهن را همچون رايانه فرض كنيم، اطلاعات پس از ورود دچار چه تغيير و تحولاتي مي‌شوند؟ تصميم‌گيري در سياست خارجي از طرف كساني صورت مي‌گيرد كه اطلاعات دريافتي را مورد پردازش قرار مي‌دهند و روان‌شناسي شناختي قصد دارد تا با كمك ابزارهاي نوين، نحوه پردازش اطلاعات را مورد مطالعه قرار دهد و از اين طريق فهم متفاوتي از نحوه اتخاذ تصميمات ارائه دهد. اين پژوهش سعي دارد تا با مطالعه حوزه جديد تصميم‌گيري در سياست خارجي يعني روان‌شناسي شناخت، دستاوردهاي آن در يكي از مهم‌ترين حوزه‌هاي تصميم‌گيري، يعني تصميم‌گيري سياست خارجي را به بحث و بررسي گذاشته و قصور و كاستي‌هاي آن در تحليل تصميم‌گيري در الگوي سياست خارجي ايران را تبيين نمايد.

Cognitive psychology is a branch of cognitive sciences which studies the internal subjective processes as problem-solving, memory, understanding, cognition, language and decision making through concentration on mind. In fact, cognitive psychology aims to answer the question of what is the impact of human mind on decision making process. Decision making in foreign policy is affected by actors who have their own inputs, psychology, and aims. By taking benefit from new means to study the way of information analysis and give a different understanding of how the decisions are made, the present article aims to analyze cognitive psychology as the new area in foreign policy decision making and its shortcomings in analyzing decision making in foreign policy of the Islamic Republic of Iran.