پديد آورندگان :
قاسمي سيچاني، مريم دانشگاه آزاد اسلامي واحد اصفهان (خوراسگان) - دانشكده معماري - گروه معماري , حريري، آزاده دانشگاه هنر اصفهان - دانشكده حفاظت و مرمت - گروه مرمت و احيا بناها و بافت‌هاي تاريخي , پدرام، بهنام دانشگاه هنر اصفهان - دانشكده حفاظت و مرمت - گروه مرمت و احيا بناها و بافت‌هاي تاريخي
چكيده فارسي :
در بافت شهرهاي تاريخي، خانه عام‌‌ترين جزء است. خانهها به‌طور معمول بناهاي شاخصي نيستند؛ اما براي شناخت معماري و تاريخ شهرها در زمرﮤ مهم‌‌ترين منابع تلقي ميشوند. اسناد و شواهد تاريخي دربارﮤ ميراث مسكوني، ازجمله آثاري است كه دربارﮤ معماري خانههاي تاريخي بالقوه دانش بسياري دربردارد و در پژوهش‌‌ها كمتر به آن توجه شده است. درصورتي‌كه جايگاه و كاربرد اين اسناد در مطالعات معماري ايراني به‌درستي تبيين شود، كيفيت پژوهش در زﻣﻴﻨﮥ ميراث مسكوني ايران متحول ميشود. ازاين‌رو در پژوهش‌هاي معماري، اسناد و نوشته‌ها ازجمله منابع درخور توجه محسوب ميشوند. مطاﻟﻌﮥ تاريخ معماري مسكوني اصفهان بر مبناي اسناد و شواهد تاريخي، علاوه‌برآنكه به تحليل دقيق‌‌تري از ارزشهاي اين بناها مي‌انجامد، با در اختيار قراردادن اسناد و آثار محكم و استوار، ژرف‌انديشي بيشتر در مطالعه‌هاي پژوهشگران ديگر را نيز ميسر مي‌‌كند. ضمن تحليل اسناد و شواهد تاريخي اين امكان وجود دارد كه تحول، تداوم و شيوﮤ زندگي در فضاهاي معماري خانهها در مقايسه با وضع موجود بررسي شود و در ساﻳﮥ استفاده از اسناد و منابع تاريخي موثق، بازآفريني رويدادها و شيوﮤ زندگي امكان‌پذير است. در اين راستا، پژوهش حاضر در پي پاسخگويي به چگونگي كاربرد اسناد در شناخت خانههاي اصفهان به‌منظور مطاﻟﻌﮥ تحولات، شيوﮤ زندگي و ارزشهاي معماري مسكوني اصفهان است. هدف اصلي براي پاسخگويي به پرسشِ كليدي به اين قرار است: با تحليل و شناسايي استعداد معماراﻧﮥ اسناد و شواهد تاريخي، چگونگي كاربرد اسناد و شواهد تاريخي را در مطالعات ميراث مسكوني اصفهان بررسي كنيم. اين پژوهش با روش توصيفي‌تحليلي، تحليل محتوا و نمونه‌پژوهي با هدف توسعه‌اي و با بهره‌گيري از اسناد كتابخانه‌اي، مطالعه‌هاي ميداني و مصاحبه انجام شده است و يافته‌ها براساس روشي كيفي و با مقايسه و تفسير تحليل شده‌اند. ﻧﺘﻴﺠﮥ پژوهش نشان مي‌دهد با رويكردي نوين در شناخت خانههاي تاريخي اصفهان براساس اسناد و شواهد تاريخي، مي‌توان سيزده نوع سند و شاهد تاريخي ارائه كرد و با مطاﻟﻌﮥ نمونه‌‌هايي از خانهها، تبيين ارزش‌‌ها و انجام مطالعه‌هاي معماري براساس آنها ميسر ميشود. يادگاري‌‌ها، كتيبه‌‌ها، تصاوير شخصيت‌‌ها و وقايع تاريخي در كالبد خانه، گزارش‌هاي مرمتگران، مكاتبه‌هاي خانوادگي، سفرنامه‌‌ها و متونِ تاريخي، آرشيو تصاوير و نقشه‌ها، نقاشي‌ها، گراورهاي تاريخي، تصاوير متحرك، مصاحبه‌‌ها، اسناد معاملات و وقف‌نامه‌‌ها با اهميت‌‌ترين شواهد در اين زمينه است. با بررسي اين اسناد و شواهد تاريخي مستندسازي شيوﮤ زندگي، اطلاعات تبارشناسي مالكيت‌ها، تفحص در بررسي فرم و اصالت عناصر، تغييرات و مرمت‌‌ها، رويدادها و وقايع تاريخي و نيز عملكردهاي خانه امكان‌پذير ميشود.
چكيده لاتين :
In the context of historical cities, the house is the most integral part. Houses are not usually the main building blocks, but they are considered to be the most important sources for city architecture and history. Historical documents and evidence of residential heritage are one of the potential factors of historical knowledge on the architecture of historic houses, and less attention has been paid to this in the previously-done studies. If the status and application of these documents are accurately explained in Iranian architecture studies, the quality of research on the Iranian heritage will change. Therefore, in architectural studies, documents and writings are among the most important sources of attention. The study of the history of the residential architecture of Isfahan based on historical documents and evidence, in addition to providing a more accurate analysis of the values of this building, makes it possible to further deepen the studies of other researchers by providing robust documents and works. By analyzing historical documents and evidence, it is possible to examine the evolution, continuity and lifestyle of architectural buildings in comparison with the present situation, and it is possible to recreate events and lifestyles in the shadow of the use of reliable historical documents and resources. In this regard, the present research seeks to answer the question of how the documents are used to identify the houses in Isfahan in order to study the changes, lifestyle and values of residential architecture in Isfahan. The main objective of answering the key question is to analyze the identification of the architectural talent of historical documents and evidence of the use of historical documents in Isfahan's residential heritage studies. This study was conducted using a descriptive-analytic method, content analysis and a sample of developmental research, using library documents, field studies and interviews. The findings were analyzed by qualitative method and by comparison and interpretation. The results of the research show that with a new approach to identifying historical buildings of Isfahan, based on historical documents, we can present thirteen types of historical documents and witnesses, studying examples of houses, explaining values and performing architectural studies based on them. The most important evidence in this area is memoirs, inscriptions, pictures of personalities and historical events in the body, reports of restorers, family correspondence, travel letters and historical texts, archives of pictures and drawings, paintings, historical gravures, moving pictures, interviews, transaction documents and waqfs (endowments). By reviewing these documents and historical evidence, it is possible to document the way of life, the information of the property genealogy, the study of the form's form, the elements' authenticity, changes and restorations, events and historical incidents, as well as the functions of the house.
