تاثير واقعيت درماني بر كاهش سهل انگاري تحصيلي دانش آموزان

The Effect of Reality Therapy on Students' Academic Procrastination

سهل انگاري تحصيلي يكي از مشكلات شايع و از موانع مهم پيشرفت تحصيلي دانش آموزان به شمار مي رود، به طوري كه در مطالعات مختلف نشان داده شده است كه 50 تا 95 درصد افراد در انجام تكاليف درسي سهل انگاري مي كنند. عليرغم مشكلات و پيامدهاي منفي كه سهل انگاري تحصيلي دربردارد، تلاش هاي مداخله اي اندكي در جهت مقابله با آن به انجام رسيده است و دامنه گزينه هاي مداخله اي در دسترس متخصصان مشاوره بسيار محدود مي باشد. هدف: هدف پژوهش حاضر بررسي تاثير يك گزينه مداخله اي، يعني واقعيت درماني بر كاهش سهل انگاري تحصيلي بوده است. براي تحقق اين هدف، از بين دانش آموزان پسر پايه اول دبيرستان با ميزان بالاي سهل انگاري تحصيلي كه در مطالعه مقدماتي شناسائي شده بودند60 نفر به طور تصادفي انتخاب ،و در گروه هاي كنترل و آزمايش گمارده شدند. گروه آزمايش در معرض مداخله واقعيت درماني كه بر اساس رويه WDEP انجام شد قرار گرفت، اما گروه كنترل مداخله اي دريافت نكرد. نتايج:تجزيه و تحليل داده ها و مقايسه ميانگين اختلاف نمرات پيش آزمون و پس آزمون دو گروه با استفاده از آزمون t گروه هاي مستقل نشان داد كه نمرات سهل انگاري تحصيلي گروه آزمايش به طور معناداري بيشتر از نمرات گروه كنترل كاهش يافته است. اين يافته حاكي از اين است كه واقعيت درماني را مي توان به عنوان يك گزينه جدي مداخله اي براي كاهش سهل انگاري تحصيلي به كار بست. نهايتاً، تلويحات يافته ها براي معلمان و والدين مورد بحث قرار گرفته است.

Academic procrastination is a common problem and hindrance to students' academic achievement، such that diverse studies have suggested that 50 to 95% of people have procrastinated in doing their assignments. Despite the negative problems and consequences it brings about، few interventional efforts have been made to tackle it، and counseling specialists have few interventional options. This study seeks to examine the impact of an interventional option، namely reality therapy، on reduced academic procrastination. To this end، 60 individuals were randomly selected from among the male high school freshmen with high levels of academic procrastination identified in the initial study and divided into two experiment and control groups. The former was exposed to reality therapy provided by means of WDEP، while the latter underwent no intervention. An analysis of the data and comparison of difference in means of pretest and posttest scores achieved by the both groups using a t-test on each group separately indicated that academic procrastination scores in the experiment group have significantly reduced to the extent more than the control group. The research finding shows that reality therapy could be adopted as a serious interventional option for the purpose of decreasing academic procrastination. Finally، implications for teachers and parents were discussed.